VERSE1 [SAİAN]
Yollar ve kapanmıştı açık bütün kollar
Seni yaşamak bile tüketmedi kim onlar?
Boynunda elleri var
Direnmek bilincinde yüzen bi' tekne
Ve umutlardan çot olmuş yelkeni var
Önce doğarsın sonra bi' gün sırtını verip bi' ağaca
Ona olmadık sorular sorarsın
Bi' ömürdü ama sanki öğlen ortası bi' gündü
Düşmez işte o elma başına bi' türlü
Bozdu ağlarını bizzat ördüğün yaşam
Yine de değer dedin bi' gün bembeyaz düğünler gördüğüm
Çocuk gibisin o kadar olgun, yorgun ve bütün insancıl okullardan kovgun
Sondu sandıkların nüksedecek oldu
Sen onu da kesip atacak oldun, nedir?
En fazla bi' koldu
Bedenim temiz bi' sayfa üstünde leke dilim
Bi' şiir bitmez asla her zaman terk edilir

NAKARAT[BEDO]
Damlıyorsa sözlerimde
Saf gözlerimden
Al özlemimden cevabı
Çıkmıyor midemden, içtiğimden, kustuğumdan
Fena halim

VERSE2[SAİAN]
Olmadı mı bir banka oturup ağladığın, düşlemedin mi yağmuru?
Geçip karşısında kollarını bağladığın
Ve hiç kopmadı mı seni hayata bağladığın sicim
Ya da yaktığın sayfaların birkaç güzel için
Ne demekti kapılarında yazan
Yaranı gösterip onlara anladım kentlerden çekildiğin zaman
Yazdığın bütün o sayfalar yanar içimde fakat yazamadıkların var
Onlar tutunup kanar içinde
Bi' şekilde gelebildin sahip olduğun yaşa
Boynunda bir urgan iple nasıl yaşanırsa yaşa
Bir bilinç hâlinden çıkıp dönmek için taşa
Ve manâsını vermek için gözümdeki yaşa
Önce inip çarmıhından herkesi sarsan
Elindeki kalemdir o kalem ki sana asa
Yazabilmek için bi' masal bulup
Cehennemin ortasında cehennem olmayan her ne varsa

NAKARAT[BEDO]
Damlıyorsa sözlerimde
Saf gözlerimden
Al özlemimden cevabı
Çıkmıyor midemden, içtiğimden, kustuğumdan
Fena halim