Όταν ανοίγω το τετράδιο χάνω τα λογικά μου, μα αυτά που γράφω είμαι έγω
Νιώθω λίγο μόνος μου, τι κι αν σε έχω κοντά μου και σταματάω στον επόμενο προορισμό
Καθυστερώ το ξημέρωμα το φοβάμαι, μα εν τέλει χτίζω ενα μέλλον πιο θαμπώ
Οι δικοί μου το πίστεψαν κι είπανε πάμε, οπότε να μαι, μαζί τους σκάω κι εγώ
Έρχονται ρώτάνε τους λέω δεν πίνω κάνναβη, μένουνε άναυδοι, μου λένε άναφτη
Γυρνάω κοιτάω το Βάγγο του λέω "Ποιοί να ναι αυτοί ;" Μου λέει στη πούτσα σου πάτα τη
Κάτι κάνουμε καλά κι αυτό πλέον το ξέρω σίγουρα, ακούν το ραπ μας αδέρφια έξω απ' τα σύνορα
Δεν φυλακίζουν τα λόγια πίσω απο σίδερα, το γραψα, στο δωσα, άκου το σήμερα
Δεν είναι ακόμα η ώρα να κάνουμε μόκο, τι "Love with the Coco" μου τσακουνάς στόκο ;
Έχω φιτίλι στα χέρια, φέρε μου φόκο, γραπτά μας ξυράφια στη τσέπη σαν όπλο
Τώρα κάθονται και ψάχνουνε, ποιος είμαι, που πάω, αμα βαράω, πως το κάνω παιδιά να κουνάω
Γιατί μιλάω, βράδια που τριγυρνάω, λες και πήγα εγώ την πούτσα να τους ζαλάω
Βλέπεις σε ενοχλεί που γινόμαστε πολλοί. που δεν πλασάρουμε κώλους για προβολή
Που κρατάμε την φάρα μας καθαρή, που λίγο ή πολύ ακους κι εσύ ΛΑΜΔΑ τι ; ΤΑΦ

Βάζω ένα Beat που μέσα θα χαθώ και το κεφάλι μου ανοίγω
Άσε μέσα σε αυτό να πνιγώ έτσι τα βάσανα κρύβω
Φώναξε το όνομα κοίτα ουρανό, όσο παλεύω να φύγω
Σου 'πα πως είμαστε !μαζί σε αυτό! τώρα πονάς κάθε στίχο
(x2)

Αυτό είναι απόδραση απο το κελί αδέρφια
Έχω στόχους μα αν τους πιάσω γλείφοντας, δεν θα 'μαι ντάξει
Γι' αυτό κάνω ραπ μουνιά όχι κάτι που λίγο του μοιάζει
Εγώ λέω να πάει κι ας χάσει, να πάει να το διασκεδάσει
Γιατί αν δεν ρισκάρει θα τον τρώει πως μπορεί να 'χε κάτσει
Απ' το πάρκο το 'πα στη Λάσι, με λάσο μπάτσο να πιάσει
Άστο Πνεύμα πιάστο Θανάση, το 'γραψε, φαρμάκι στάζει
Με θράσος καταδικάζει, με θυμώνει, με κουράζει, ο άνθρωπος που φοβάται και μισεί, ο,τι δεν του μοιάζει
Ο πιτσιρικάς στην εφηβία του, περνάει μια φάση, που ο,τι μαλακία γράφεις, θαυμάζει και κάνει πράξη
Αφού τους λες να πιούν, πες τους και που μπορεί να τους φτάσει, κάπου στα 17, να βαράνε ντάγκλες στη στάση
Δεν περνάω καλά στο λάκο με τα σκατά, πες τους να χουν το νού τους, θα σκάσω στο λαβύρινθο με βαριά
Δεν είμαστε καλά, αν στη λογική τους χωρά, να βομβαρδίζουνε λευκές ψυχές, αθώα παιδιά
ΛΑΜΔΑ (ΤΑΦ), ΛΑΜΔΑ (ΤΑΦ), σε αλήτες πήγα τα 'πα και τ 'αγκάλιασαν, δε τ 'άλλαζα, άλλοι μου 'πανε νιώσανε κι αδερφό μ' αποκάλεσαν
Αποτέλεσα ρίζα στο πυρήνα του Bap, απο την λούπα στα hat κι απ' την μπότα στα scratch
Απο την κούνια ραπάς, χαμηλό προφίλ κι ανφάς, απο το δρόμο σε ψυχές, όχι απ' το δρόμο στα clubs
Ο ινδιάνος των πόλεων, ονειρολάμδαταφας, εμείς δεν είμαστε με χρώματα δεν είσαι με εμάς
Είναι ευλογία να μπορείς να ζείς απ' οτι αγαπάς, μα είναι πουστιά να ανατσαμπουνάς όταν πέσει το cash
Έχω ανθρώπους να με νιώθουν εγώ, δεν έχω fans και κάτι αρχίδια για να γράψω τις μαγκιές που πουλάς
Όλα γυρνάνε, θυμάσαι μα ξεχνάνε, δεν πιστεύουν σε εσένα μα πιστεύουμε εμείς, δεν πειράζει στα αρχίδια σου πάμε
Το χτίζουμε αργά, να μη γκρεμιστεί όταν χτυπάνε, δεν την είδαμε, το 'δανε, γι' αυτο μας μετράνε
Βάζω ένα Beat που μέσα θα χαθώ και το κεφάλι μου ανοίγω
Άσε μέσα σε αυτό να πνιγώ έτσι τα βάσανα κρύβω
Φώναξε το όνομα κοίτα ουρανό, όσο παλεύω να φύγω
Σου 'πα πως είμαστε !μαζί σε αυτό! τώρα πονάς κάθε στίχο