(Λίγο πιο δυνατά στα ακουστικά δως το μου
Δίνω punchlines βιδωμένος στο beat και να τρέμω ολόκληρος
Έλα μαζί μου αδερφέ, ξέρω πως γίνεται
Έλα μαζί μου)

Έλα μαζί μου, πάμε
Ξέρω πώς γίνεται
Να λες την αλήθεια, τότε το κακό φοβάται

Έλα μαζί μου, πάμε
Ξέρω πως γίνεται (ακούς;)
Χαμογέλα, έτσι το κακό φοβάται

Είμαστε το νέο αίμα των τρελών αυτής της χώρας
Παιδιά που βάφουν τρένα, τοίχους, ζωγραφίζουν δέρματα
Οι άνθρωποι αγαπούν το να μισούν, πλέον τους έμαθα Κάποτε ήτανε παιδιά, στάνταρ το ξέχασαν

Το ραπ και τα κωλόπαιδα που λες, περνάν μηνύματα
Απ'αυτά που ξέχασες να δώσεις στα παιδιά σου
Μείναμε εδώ, να τους λέμε για το ''μοιράσου''
Καλή επιρροή το ελληνικό ραπ, για φαντάσου

Να πετύχουν, να βγάλουν καλούς βαθμούς και να σπουδάσουνε
Λεφτά πολλά όλο τον κόσμο να αγοράσουν
Να κάνουν όλα όσα δεν κατάφερες εσύ
Σε απωθημένα χτισμένη μια ιδανική διαγωγή
Να μην κάνουν παρέα με αλλοδαπούς, να μην αράζουν σε πάρκα
Να πατάνε κεφάλια ν'ανέβουν, να έχουνε κάνει παιδιά στα τριάντα (ναι)
Να συχνάζουνε μόνο σε clubs και σε μπουζούκια Ρουφιανιά και για προαγωγή στο αφεντικό τσιμπούκια

Ότι έχω χτίσει στα 23 μου είναι αυτό το συγκρότημα
Κι αλήθεια είμαι καλά, νιώθω περήφανος για μένα
Δεν έχω πει ψέματα σε ούτε ένα απ'τα κομμάτια μου κι αν ξέρεις τον Θανάση, ψάξε στα ηχογραφημένα

Στην τάξη έγραφα όλα όσα έβλεπα πριν μπω και η δασκάλα αναρωτιόταν τι κουβαλάω στα μυαλά μου
Τώρα αν ακούσει τ' Οξυγόνο απ'την αρχή, ίσως να δικαιολογήσει το μηδέν στα διαγωνίσματα μου

"Γιατί σπάμε τα κεφάλια μας,μάνα;" της είπα
Αυτή η ζωή είναι δανεική, δες το ρολόι στο σαλόνι
Πριν από σένα,για σένα εδώ
Αδερφός για αδερφό
Να το θυμάσαι, εδώ δεν παλεύουμε μόνοι

(Έχω ορκιστεί να πετύχω τι λένε στον κόσμο μου οι άνθρωποι απίστευτο.)
Έχω ορκιστεί γι'αυτό
(Έχω πιστέψει πως είμαι τρελός)
Να μείνω ελεύθερος για τους ανθρώπους μου και για μένα
(Κράτα ουρανέ να πετύχω τι λένε στον κόσμο μου οι άνθρωποι απίστευτο, έχω ορκιστεί στον λαβύρινθο να βρω τ' αντίδοτο)
Βγάλε με έξω απ'εδώ
Έχω ορκιστεί να πετύχω τι λένε στον κόσμο μου οι άνθρωποι απίστευτο
Έχω πιστέψει πως είμαι τρελός, γι'αυτό γράφω το αντίδοτο
Κράτα ουρανέ να πετύχω τι λένε στον κόσμο μου οι άνθρωποι απίστευτο
Έχω ορκιστεί στον λαβύρινθο να βρω τ' αντίδοτο, βγάλε με έξω απ'εδώ


Θυμάμαι πόσο βαθιά πληγώθηκα όταν ύστερα από κάποιους μήνες στην ασφάλεια, με πετάξανε σ’ ένα τζιπ, δεμένο με χειροπέδες παρόλο που δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος, περπάταγα με τα τέσσερα, με φορτώνουν, που λες, σ' ένα τζιπ για το Γεντί Κουλέ. Ήξερα ότι πάω για θάνατο , μου το 'χαν πει σ' όλους τους τόνους στην ασφάλεια. Ήταν Σάββατο απόγευμα, καλοκαίρι. Θα 'χε μπει για τα καλά ο Ιούλιος. Περνάγαμε απ' το Βαρδάρι, είχαν σκολάσει τα μαγαζιά, ο κόσμος μυρμήγκιαζε στους δρόμους, φορτωμένος ψώνια. Ακούμπησα τα χέρια μου με τις χειροπέδες στο παραπέτο του τζιπ, μια ματιά, μια ματιά… Ο ένας από τους χαφιέδες με κατάλαβε. 《Βλέπεις ρε μαλάκα; Ποιος νοιάζεται για σένα; Λες ότι πας να πεθάνεις γι’ αυτούς, ποιος σε ξέρει;》