[Verse 1]
Όσο ανοίγομαι αγγίζω παλιές φωτιές που καίνε ακόμα
Αλλόκοτα μου πες αγάπαμε γιατί θα μας πάρουν τα χρόνια
Εμείς εδώ κλειδώσαμε, πως θέλεις να αλλάξω μυαλά;
Τι άλλο να πω που δεν είπα ρωτάω, απαντάς πες ότι σε πονά
Γράψαμε ό,τι μας έκαιγε, τώρα η φαμίλια γυρίζει την χώρα
Τι θα γίνει μετά; πόσο θα πα; γάμα το , ζήσε το τώρα
Έχω έναν στίχο που λέει πως όλα θα πάνε και θα 'ρχονται, πάρτο σαν ρόδα
Κι έχω ένα φόβο μην πέσω στα ίδια ξανά, πήγα πίσω και το δα
Τώρα ίδιος μέσα στην γειτονιά , ελα αμα θες να πεις το αντίθετο
Γεννήθηκε το κοράκι μου 'φαγε το όνομα και το επίθετο
Αυτοί με γνωρίζουν στο δρόμο κι εγώ δεν γνωρίζω ποιός είμαι
Γιατί ήρθες εδώ και τι θέλεις
Φοβάμαι μαζί σου μα μείνε
Γύρισα πίσω μου κι είδα συντρίμμια
Θάνατο μύρισα και έτρεξα
Ακόμη απορούν οι δικοί μου πως τα κατάφερα και δεν τα έπαιξα
Κάνεις δεν γλιτώνει απο τον βούρκο μου παν
Δύσκολο να την παλέψεις, μα μ'έμαθε η μάνα μου στα παραμύθια
Και πως να κολλάω τις λέξεις ελαα
Τώρα ρωτάω τι παίζει
Φωνάζουν ραπ τα παιδιά του μπουμ μπαπ
Από το λ στο τ γαμωτο
Αποσυνδέομαι απο το συναίσθημα όσο και να δίνω τροφή
Κι όλο παλεύω με την λογική εκεί
Μόνος μου μέσα στον όχλο
[Chorus]
Ανοίγουμε πάλι δρόμο
Πιστεύουμε σε όλα εκείνα
Που δεν είναι μόνο εικόνα , δεν είναι μόνο βιτρίνα
Να έχεις τον νου σου να γυρνάς κάπου εδώ δικέ μου
Θα γίνω στίχος και θα ρθω να σε βρω αδερφέ μου
Αν δω ότι δεν τσουλάει κάνω το πρώτο βήμα
Αν δεν κουνιούνται πάλι ξέρω καλά το ποίημα
Θυμάμαι μου είπες οι άνθρωποι είναι οι επιλογές τους
Δεν θα με ξαναδούν ζωγραφιστό ποτέ τους

[Verse 2]
Το στυλό χορεύει στο τετράδιό
Κάπου εδώ θα με βρω σου το ορκίζομαι
Κι αν δεν τα καταφέρω θα πάρω τηλέφωνο
Που σαι να 'ρθω να μιλήσουμε
Θα με πάρω και θα με αγκαλιάσω
Θα με παω εκεί μου μου εχω τάξει
Τα παντα μπορούμε αδερφέ μου
Κι οταν λεω τα πάντα, τα πάντα εντάξει
Αυτη η μουσική με μεγάλωσε
Μου εδειξε δρόμους και τόπους
Διπλα στον κόσμο μου, διπλά στον κόσμο σου
Νόμιμους και παράνομους
Αυτή η μουσική με μεγάλωσε
Αγκάλιασε φόβους και πόνους
Με θυμάμαι ανήλικο να της ανοίγομε
Πριν να ανοιχτώ στους ανθρώπους
Ε λαμπρό βαγγω γιαννω
Ετοιμάστε βαλίτσες να φύγουμε πάμε
Μας περιμένουν στην πόλη τους λένε
Να πάμε να μας δούμε πως τα φτύνουμε
Στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου θυμάμαι να λες αδερφέ μου τι ζούμε
Να σου λεω τα παιδιά στήσαν τα μηχανήματα, σήκω σε μια ώρα θα βγούμε
Τώρα είναι καλά, βρήκε δυο μάτια που όταν τον κοιτάνε λιώνει
Τώρα είναι καλά, μου λέει αδερφάκι μου τι να την κάνω την σκόνη
Τώρα είμαστε όλοι καλά, πέρασαν τα δύσκολα και επιβιώσαμε
Τότε που τα πάντα μισούσα και μας κυνηγάγαν να μας μαχαιρωσουνε
Μουνόπανα μην με λερώνεται, θέλω να είμαι για πάντα παιδί
Να μην φοβάμαι να ανοίγομε και ποιός θα έρθει να εκμεταλλευτεί
Και ας μην χιταρουν ποτέ τα γαμιδια
Να ακούνε, να βαστανε οι φίλες και οι φίλοι μου
Όσοι με ψάχνουν στα τηλέφωνα και αναζητούν την καμπύλη στα χείλη μου
Θανασάκη σε νιώθουμε τώρα μου λες, τα παιδιά τραγουδάνε τα λόγια σου
Μεγαλώνεις γενιές ρε μαλάκα, πως γίνεται πάλι να είσαι στον κόσμο σου;
Στον κόσμο μου μπρο δεν είναι όλα όπως φαινονται , εδω η ανάσα βαραίνει
Και με τρομάζει που όσοι αγαπαγα πέρυσι φέτος μου μοιαζουνε ξένοι
Το ποιός είσαι αδερφέ μου θα πάρουν γραμμή, όταν φύγεις για πάντα απο τον δρόμο τους
Το 'χω δει το παιχνίδι τους, το 'χεις δει το παιχνίδι
Το ποιός είσαι αδερφέ μου θα πάρουν γραμμή οταν φυγεις για πάντα απο τον δρόμο τους
Αυτός ο τρελός που τους έλεγε για την ψυχή, την τιμή και τον λόγο τους
[Chorus]
Ανοίγουμε πάλι δρόμο
Πιστεύουμε σε όλα εκείνα
Που δεν είναι μόνο εικόνα , δεν είναι μόνο βιτρίνα
Να έχεις τον νου σου να γυρνάς κάπου εδώ δικέ μου
Θα γίνω στίχος και θα ρθω να σε βρω αδερφέ μου
Αν δω ότι δεν τσουλάει κάνω το πρώτο βήμα
Αν δεν κουνιούνται πάλι ξέρω καλά το ποίημα
Θυμάμαι μου είπες οι άνθρωποι είναι οι επιλογές τους
Δεν θα με ξαναδούν ζωγραφιστό ποτέ τους