Δυνάμωσε να ακούνε ραπ απ´τα μπαλκόνια μας κανεις μην κλέψει τα χρώματα από την εικονα μας για δες
Λαμπρό πως έγινε και ενώσαμε φωνές παιδιών που έχουνε κοινη αλήθεια

Ούτε λεπτό αδέρφια δεν νιώσαμε μόνοι μας
Θυμάμαι ακόμα ένα βραδυ σε ένα αμάξι να μου λες ότι περάσανε τα χρονια και οι εποχές μα η ψυχη μας παραμένει ίδια

Είδα στον υπνο μου πως γύρισες
Και ένιωσα πάλι εκείνη την χαρά που ξεχάσει
Μα ολο ξυπανω το βραδυ, γαμω τον υπνο μου
Και σκέφτομαι την μάνα μας τι σκατα έχει περασει
Μην δω μάτια σου να κλαίνε ξανα
Μην ξημερώσει εκείνο το πρωί που εφυγες μακριά μου
Ειπα αυτά ακούω ακόμα και θα τα ακούω για πάντα όσο κουβαλάνε τα ψυχολογικα μου, Νιώθεις
Μην δω τα αδέρφια μου στα ζόρικα
Το πολεμανε μα τα άγχη τους είναι μπόλικα
Έχουνε σεβασμό ατο κώδικα
Και μια καρδια χρυσάφι που θα σε αγαπήσει αλλιώτικα

Και αυτή η μιζέρια μου είναι οικία
Δεν ξερω ποτε φτασαμε σε αυτήν την ηλικία
Εχω καιρό μα αράξω στο μπάσκετ ή στην πλατιά
Θέλω να ´μαι παιδί Οχι να γραφω ιστορία
Και κάποια μ´αγαπάνε λένε
Με έχουν ανάγκη
Λένε
Και όλο τα μάτια κλαίνε
Γιατι δεν ξέρω να εκτιμώ και το ´χω χάσει
Έλα Λαμπρό , πες μου ποιος είσαι ρε γαμημενε
Και άλλοι στα χερια καινουριο κακο ελάττωμα
Να ερωτευτούμε απόψε , απ´αυριο πάτωμα δεν έχεις τίποτα να πάρεις από εμενα , γι ´αυτο φευγω παίρνω την έννοια σου και δυο παράπονα
Δυνάμωσε να ακούνε ραπ απ´τα μπαλκόνια μας κανεις μην κλέψει τα χρώματα απτην εικονα μας για δες
Λαμπρό πως έγινε και ενώσαμε φωνές παιδιών που έχουνε κοινη αλήθεια

Ούτε λεπτό αδέρφια δεν νιώσαμε μόνοι μας
Θυμάμαι ακόμα ένα βραδυ σε ένα αμάξι να μου λες ότι περάσανε τα χρονια και οι εποχές μα η ψυχη μας παραμένει ίδια

Από τον βορά στην Αττική και από κει καρφί στην Κρήτη
Έλα να δεις τι παλικάρια έφτιαξε η φρίκη
Μερα τη μερα χτίζαμε τόπο να ακουμπάνε οι λύκοι
Ρίμα τη ρίμα έχτιζα το σπίτι του λογοτιμιτη
Θα πονέσεις αδερφέ μα μην σε δω να γονατιζεις
Να σε δω να τους θυμίζεις το ποιοι είμαστε και
Γιατι πολεμάμε από παιδιά με όλο το είναι μας
Αιντε σήκω παμε αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη την αλήθεια μας
Πες μου αν μπορείς να κουμαντάρεις την χαρά
Και εγω θα αμοληθώ στην πόλη να πάω να σου την φέρω
Γιατι την τελευταία φορά σου έκατσε βαριά και να σε βλέπω μα την κανεις ζαλάδα ,δεν το αντέχω
Όσοι κοιτούσαν κορυφές άραζαν παντα στα υπόγεια είχαν μελάνι στις κοιλιές και τα πόδια τους
Περάσαμε πολλά και σε όλα ήμουν εκεί
Μεγαλωμενοι σε κατι στενά πλάι απ´την εθνική
Αυτό εδώ λέγεται ψυχη και δεν το ακουμπάει κανένας
Αυτό ήρθε να πάει κόντρα στο τέρας κοντά στην θηλιά τηα ενοχής
Και κατι σκέψεις που εμφανίζονται κάθε τέλος της μέρας

Δυο περιστέρια χτες φώλιασαν ατο μπαλκόνι μου και δυο γαλάζια μάτια κόβουν βόλτες στο σαλόνι μου
Ξέρω δεν απαλύνει τον πόνο μια συγγνώμη μου
Φοβάμαι να σε χάσω ,λέει , Οχι να μείνω μονη μου
Και γώ να ψάχνω την χαρά μου στα τετράστιχα
Αυτες οι ρίμες ήταν πάντα το παιχνίδι μου
Όταν ήμουν παιδί τον κόσμο αλλιώς φαντάστηκα
Αυτά τα μούτρα είναι η φαρα μου και η ελπίδα μου
Ανασαίναμε γι ´αυτο και πριν του δώσετε βραβεία
Αν θες να μάθεις τι είναι ραπ, το βραδυ έχουμε συναυλία
Φέτος η φάρα μας κλείνει δεκαετία
Στείλε δυο φιλία από μας στην μουσικη βιομηχανία
Δυνάμωσε να ακούνε ραπ απ´τα μπαλκόνια μας κανεις μην κλέψει τα χρώματα απτην εικονα μας για δες
Λαμπρό πως έγινε και ενώσαμε φωνές παιδιών που έχουνε κοινη αλήθεια

Ούτε λεπτό αδέρφια δεν νιώσαμε μόνοι μας
Θυμάμαι ακόμα ένα βραδυ σε ένα αμάξι να μου λες ότι περάσανε τα χρονια και οι εποχές μα η ψυχη μας παραμένει ίδια (x2)