[Тэкст песні «У паветры»]

[Куплет 1: Макс Корж]
Мая кватэра, нямытага посуду горы
Адсутнасць свежага паветра і прасторы
Ужо праз вокны не праходзяць сонечныя промні
І так вось некалькі тыдняў — а мне ўсё роўна
Напэўна, вы параіце выйсці на двор мне
Канешне, вы маеце рацыю, але не
У мяне ёсць іншы спосаб:
Я распахіваю вокны, разганяю ўсе аблокі
Прымаюць мяне ахвотна

[Брыдж: ЛСП]
Я не ведаю чаму і як, але я лячу не вертыкальна
Сокал, Сокал, я Верабей, пяць на сорак, палёт нармальны
Зніклі ўсе добрыя і дрэнныя ўчынкі
Бо мне так файна — усміхаюцца дзяўчынкі
Без адпачынку ўперад, а я пускаю аўтобус у парк без перапынкаў

[Прыпеў: ЛСП]
Аблокамі нясецца, маё хілае цельца
Плача і смяецца пакутнае сэрца
І на душы спакой-ой
Сонейка цёплае, ветрык халодны
І за плячыма маімі крылы свабоды
Людзі, хутчэй, за мной
За мно-о-ой (За мной)
За мно-о-о-ой
За-а-а мной
За мной (За мной)
За мно-о-о-ой
З-а-а-у-а-а-у-а-а мной
[Куплет 2: Макс Корж]
Я лячу па-над заснежаным горадам
Па-над шалёнымі, ты што, напэўна добра ім там
Будзьце ўпэўнены, мне яшчэ лягчэй
Я бачу тое, што не бачыць і палова людзей
Я бачу прыгажосць [?] паверх [?]
Моцных сталінак і даваенных пабудовак
Прыгажосць цэнтру, маленькія дачы
Я бачу тое, што вы і не хочаце ўбачыць
Я бачу на даху дзяўчынку
Не трэба, не рабі крок уперад
Паглядзі, як сняжынкі кружаць адна за адной у гэтым свеце
Поўным жаданняў і магчымасцяў у гэты вецер
Я ведаю людзей, якія аддалі ўсё за гэты вецер, сонца і свабоду, але жыццё
Бывае жорсткім часам, вось як яго [?]
Лепей давай руку, паляцім разам

[Прыпеў: ЛСП]
Аблокамі нясецца, маё хілае цельца
Плача і смяецца пакутнае сэрца
І на душы спакой-ой
Сонейка цёплае, ветрык халодны
І за плячыма маімі крылы свабоды
Людзі, хутчэй, за мной
За мно-о-ой (За мной)
За мно-о-о-ой
За-а-а мной
За мной (За мной)
За мно-о-о-ой
З-а-а-у-а-а-у-а-а мной
[Куплет 3: Макс Корж]
І я хацеў бы заўсёды кранаць гэтае неба
Любавацца краявідамі, але ўжо трэба
Спускацца на зямлю ў пошук кавалачка хлеба
Ужо годы, а як хацелася бы лётаць заўсёды
Ужо годы, а як хацелася бы лётаць заўсёды
Як хацелася бы лётаць заўсёды

[Прыпеў: ЛСП]
Аблокамі нясецца, маё хілае цельца
Плача і смяецца пакутнае сэрца
І на душы спакой-ой
Сонейка цёплае, ветрык халодны
І за плячыма маімі крылы свабоды
Людзі, хутчэй, за мной
За мно-о-ой (За мной)
За мно-о-о-ой
За-а-а мной
За мной (За мной)
За мно-о-о-ой
З-а-а-у-а-а-у-а-а мной