[Chorus 1]
Als ik door de straten loop
En uw oude kamer zie
Dan denk ik aan de scenario’s
Waarin ik nog naast u lig
Maar ik heb geen goei papieren
Ik die sla en ik die zalf
Ik hoop dat 't schoon is, daar in Amsterdam

[Verse 1]
Weete nog hoe da, hoe dat we samen sliepen
In de Ballaarstraat, daar op t tweede verdiepke
Bijna elk weekend, wij waren niet eens samen
Gij woonde buiten 't stad en zocht een plekske om te slapen
Wij waren iets van een zestien, zeventien
Kweet 't niet meer zeker maar zeker was ik van één ding
Wij gingen nooit iets beginnen, gij waart een vreemd ding
Wij lieten alles zijn, denkend dat het nergens heen ging
Ik was ne vuilen hond, ik was niet te vertrouwen
Ik wou niet 1, 2, 3, ik wou honderden vrouwen
Maar gij zag iets diep in mij waarop da ge kon bouwen
Die enen avond aan den Hypo, konde't niet meer houden
“Yello, nu is het alles of niets”
En ik koos voor alles maar gij waart zo zat dat gij dat nie meer wist
De volgenden dag zeide dat ik mij had vergist
Maar het was allemaal geen vergissing als ik mij niet vergis
[Chorus 2]
Als ik door de straten loop
En uw oude kamer zie
Dan denk ik aan de scenario’s
Waarin ik nog naast u lig
Maar ik heb geen goei papieren
Ik die sla en ik die zalf
Ik hoop dat 't schoon is, daar in Amsterdam

[Verse 2]
Weete nog hoe vreemd maar zalig die eerste weken waren
Ineens bleken wij geen maatjes meer, in een keer samen
Een beetje later kwam die mededeling van uw vader
En dat was zwaar maar we wisten: die gaat het zeker halen
We groeiden dichter en we spendeerden de meeste dagen
Het was intens zoals dat vaak is in eerste relaties
De situatie had er uiteraard ook mee te maken
Ik was achttien jaar en ik probeerde alles mee te dragen
K' Ga nooit vergeten hoe vredig wij aan't slapen waren
Hoe hevig dat de deur van uw kamer kraakten
Hoe dat de tranen van uw mama langs 'r kaken kwamen
En hoe ik wou da'k u voor eeuwig zo kon laten slapen
Hoe ge die schrille kreet een paar seconden later slaakte
Hoe dat uw maag zich leegpompte en de ramen braken
En dat ge “papa” bleef schreeuwen tot de late avond
Ik hield u vast terwijl de uren en dagen vervaagden
Hij vertrok veel te jong
Maar ook wij waren veel te jong
De dynamiek trok compleet krom
Natuurlijk vroeg ge alles wat ge vragen kon
En natuurlijk droeg ik alles wat ik dragen kon
Alsof ik al volwassen was, maar ik was nog een kind
We zaten veel te diep erin om dat toen in te zien
Ik had de moed niet om op tijd te drukken op de stop
Dus ik gaf niet op en maakte alles zo kapot
[Chorus 3]
Als ik door de straten loop
En uw oude kamer zie
Dan denk ik aan de scenario’s
Waarin ik nog naast u lig
Maar ik heb geen goei papieren
Ik die sla en ik die zalf
Ik hoop dat 't schoon is, daar in Amsterdam