["Deniz Kızı 2" için şarkı sözleri]

[Verse]
Daha çok küçükken başladı dertlerim, üstüme geldi ve kaçmadım
Herkesi iyi birisi sandım, aklıma gelmedi kötü oldukları
Katlanıp her şeyi içime atınca inat yapıp bekledim, nedeni yoktu, tabii sapıtmıştım
Güvenememeyi bana babam alıştırdı, ben de gidip de anama sarılmıştım
Anlatayım size neden bu denli sevgiyle, bu aşkla Deniz'e bağlıyım
Yerine farklı kız koyamadım asla, birkaç kez denedim gerizekalıyım
Ki benim el attığım her şeyde biraz sen vardın
Bana çekilen aşkın ızdırabı kaldı
Şimdi dinle bunu ve anla beni de yak deliren aklımı
8. sınıfa başladım, sınıfta "Deniz" adında bir kız vardı
İlk görüşte hoşlandım, sevdim ve de bi' hayli kıskandım
Ben cesaret dolu bi' çocuktum oysa ki onu görene kadar ayıkmazdım
İyice hırslandım, gidip duygularımı önüne sericektim yadırgandım
Bi' gün bi' dostum dedi ki "Öyle kuru kuru olmaz gidip hediye falan ver"
Hediye falan dertti bana, param yok
Daha küçüğüm de ileriye bakan derdi ki
"Bu çocuk hırslı, istediğini alır, uğraşır yani dişe diştir"
Madem öyle hediye lazım para bulmak için gidip bir işe girdim
Bir cuma günü tam işimi bitirdim, kapıdan içeriye Deniz girdi, beni sevindirdi
Fakat o başka bi' sebepten ötürü gelmiş, gerilmiştim
Ona da "Neden buradasın?" dediğimde güldü sonra dedi ki "Can, babam ner'de?"
Ben kafam yerde bi' şekil içeri gittim, utandım, dedim ki "Sabah gelmez o"
Ona hediye alacağım paranın babasından çıkması garip olaydı
Hani kolaydı, lan, aşk meşk işleri? Sürekli acı çekip panik olandım
Ama o gün bi' cesaret patladı, volta atar gibi bi' ileri bi' geri gidiyo'dum
Hediye ve çiçekle karşısına geçtim ve sonunda dedim ki "Seni seviyorum"
En güvendiği çalışanı bendim, söyledim kızını sevdiğimi
Ve de ona hediyeler almak için çalışıp da onca çaba gösterdiğimi
Anlamıştı zaten ve dedi ki bana "Anlıyorum bu konudaki netliğini"
Ben de tekrar teşekkür ettim, kızınızı bana emanet ettiğiniz için
Bunun üzerine bi' kaç hafta geçti ben grip oldum, hastalandım
Meraklanan kız arkadaşım dedi ki "Bi' doktora gidelim, ilaç yazar"
Sırf üzülmesin diye de gitmiştim peşinden
İnat yapar, hırs yapar kaçardım hastane ortamlarından, sonra da saçmalardık
Ama iki gün sonra da şehir dışına çıkması gerekiyo'du tüm ailesiyle
Ben hastaydım hala "Gitme" dedim, "Olmaz" dedi ve feda edince
Ben tüm cümlelerimi gitmemesi için "Tamam, lan, gitmi'ce'm" dedi
İkimiz de kalcaktı, 4.00'te çalan bir telefon tüm gecemizi berbat edince
Tabi şaşırdım, hatta polis vardı dedi ki "Evladım sen kimsin?"
"Ben Deniz'in erkek arkadaşıyım, gecenin bu saatinde sen kimsin?"
"Beni iyi dinle bi' bak şimdi" dedi ve sözüne gerilerek devam etti
"Seferihisar'da bi' trafik kazası sonucu o kızın ailesi vefat etti"
Hay amına koyim Deniz uyuyo'du, bi' bilse kendimi çok zor tutuyo'dum
Ona nasıl anlatacağımı da kuruyo'dum kafamda
Deniz uyandı ve de söyledim ağlama çığlıklarını da duyuyo'dum
Bu nası bi' hayat dersi lan? Şans her defada kaderin ağlarını
Üstüme atıp da hayatımın amına koyuyo'du
Ailesi yoktu artık onun ama benden başka, ben her şeyiydim
Bi' yandan acı verip bi' yandan mutluluktu
Bu da bana gerçeğin hiç değişmeyeceğini sanıp
Er geç inisiyatif kullanmak da bi' dert değildi
"Tabii, hayatımızın sonuna kadar beraberiz" dedik de bak neredeyiz biz?
Olgunlaştım, geliştim, okulu bırakıp bi' işe girdim
Çünkü "Biz evleni'ce'z lan" demiştik
O dönem Türkiye'nin coğrafyasından da daha çok denize sahiptim
Onun sade dörtte üçü denizle kaplı, benim her tarafım denizdi (Benim her tarafım denizdi, lan)
İki sene geçti bizde kalıyo'duk, bi' sıkıntımız da yoktu çok şükür
Annesi ve babası gibiydim her zaman yanındayım da çok küçük
Yaşta vefat edince kaybetti her şeyi, o mutluyken bile gözleri dolu
Babamdan görmediğim baba şefkatini Deniz'e gösteriyo'dum
Ben işe giderdim, o yemek yapardı, evde de sürekli
Sebep arardık sarılmak için "Eve geç kalma erkenden gel sen hep, tamam mı?" diyince
Tabii beni bu mutlu ediyo'du
Yeni imkanlar yaratıyo'dum
Beni görmek için evde can atıyo'du
Kalbi küçük sade ben sığabiliyo'dum
Üçüncü senemizdi bi' gece yorgun argın döndüm eve ve keyif yoktu
Kapıyı çaldım annem açtı "Boşuna arama" dedi ve evde Deniz yoktu
Ben de merak edip de sordum "Nerede bu kız?" evde iyice köpürmüştüm
Deniz'in öz abisi gelip de kızı İstanbullara götürmüştü
İki ay geçti, haber aldığım anda valizimi toplayıp İstanbul'a gittim
Abisi her gün dövüp de soruyormuş kıza "Kim lan bu Can?"
Ve insaf duyan da yoktu Deniz'e, bi' de artık güvenmek ne kadar
Zor geliyo'dur onun için, bi' de abisi ayarlamış kıza üvey anne baba
Sabrım kalmadı artık "Yeter" dedim, Deniz'le İzmir'e kaçtık
Gizli felandı, yine de olsun beraberdik
Kilitli kalan korkulara da sahiptik fakat amacımız hiçbir zaman kötü değildi
Bizi canlı halde ayıramazlardı da kader toprağa bi' ölüme zincir vurdu
Dört beş ay evden çıkmadık aslına bakarsan bayağı bi' sapıttık
Çünkü tedirgindim abisi gelir diye, Deniz'i tekrar kaçırdı
Olacak gibi değil bulamıyo'dum onu lan aklımı iyicene kaçırdım
Hastanelerde yattım onca ay ve kimseler demedi ki hiç "Nasılsın?"
Ben hâlâ daha bulamadım seni, İstanbul seni aldı benden
Bi' yardım elvermez tanrım her yerde dertler elzemse sırıtma
Ben korsanlar kadar çaresiz ve de bi' o kadar da tutsağım hâlâ
Sen daha gönlümde yaşayan özgür bir deniz kızıysan
[Çıkış]
Yağmur ve rüzgarların nedeni yok
Dünya ellerimde
Kalbinden uzak olabilirim ama
Bu aşkı engellemez
Yağmur ve rüzgarların nedeni yok
Dünya ellerimde
Kalbinden uzak olabilirim ama
Bu aşkı engellemez
Yağmur ve rüzgarların nedeni yok
Dünya ellerimde
Kalbinden uzak olabilirim ama
Bu aşkı engellemez