Ναί , συγχώρεσε με επάνω μου'αμαρτίες κουβαλάω και τυρρανιέμαι υπέροχα και πόσες αναμνήσεις πετάω μες'την φωτιά πριν το ξημέρωμα μονός ήμουν και πέταγα μέσα στο κρύο περπατούσα με τα πόδια μου γυμνά κάπως με έλεγαν μα δε θυμάμαι όλα για μένα πέθαναν , δέν βρηκά τίποτα στον πάτο της λίμνης κι'έτσι ανέβηκα κι'όσοι μ'ειδανε γερασαν , γέλασα κοίτα που βρέθηκα δαίμονα κι' όμως έφυγα , ποιός σου μιλάει υποθέτικα τέλικα ? Πόσο σιχαίνομαι το κέρδος τόσο που βγάζω μόνος μου τα μάτια μου και βλέπω μόνο πένθος , έγω το κώλο δε στον φίλισα μόνο για μένα γράφω οπότε δε σ'έχω ανάγκη σίγουρα κι'όταν τα πάντα σκοτεινιάζουν ότι κι'άν ακουστεί θα είναι κρύο μεσ'τις φλέβες μου έχουν καταραστεί το είδος του πλανήτη το πίθηκο που πίστεψε πώς όλο το σύμπαν του ανήκει τωρα συνόμοτουν στη κόλαση σε ποιόν δυστυχισμένο θα μοιράσουνε πάλι τη τρίτη όραση , για να πεθάνει απο τη τρέλα του μέσα σ'ένα παγωμένο δωμάτιο στο λαιμό του τη πένα του , για να πεθάνει απο την τρέλα του μέσα σ'ένα παγωμένο δωμάτιο διχώς πάνω του δέρμα