[Verse 1: Evren Besta]
Ne kadar şans gerekir ki bu hayat geçmesin pas
Harfiyen uyulacak tek kural
Fiyakalı ceket için sen kovala gerisi kader biraz
Tersten yazmaya başladı serseri
Seyir halindeki tüm cümleyi
Düzden okumayı denedi bu defada defteri onu tersledi
Rüyaların sonu yok gibi kaç kişi sildi bütün geçmişin pisliğini
Anlatması zor gibi ama çok kişi zaten unuttu bütün geçmişini
Yaklaştıkça
Hedefine biçilir fiyat açık arttırmada umudunu çöpe at
Kimileri şansını kendinde bulur kimileri zaten batak
Zor durumda yaratıcı, hemfikir olur kazanan her kişi yan rol dişi
Her ağlayan hep gülmeye bilir sonucunda kovalayan farkında mı ki

[Verse 2: Veyasin]
Bir adım atarsın ıska geçer boynuna saplanacak bir mermi
Ya da bir adım atarsın boyunu geçer üstüne bastığın su birikintisi
Bi' koşu bakarsın kapının ardında Noel Baba'nın sana hediyesi var gibi
Ama bi' bakarsın
Patlamak üzere duran bi' paket ve polis çemberi
Olan oldu artık geri kalanı
Bir kenara bırak şuan soru soranı
Cevap için çok geç hemen düzelt yakanı
Çık kapıdan dışarı ve unut olanı
Çeneni tutarsan sinir yatışır vazgeçip laf atarsan ortalık karışır
Dönüp doluşan ne kadar suç varsa olur olmadık anda sicile yapışır
Acıyla büyüyen gözlerin hiç sempatik olmayan bakışına kurban olabilir birileri
Ve derki olayları bırakalım akışına
[Nakarat: Veyasin]
Kalp durabilir ani
Nede olsa bu dünya hali
Her köşeye bir cani
Benim sistemimde buna yok mani