[Verse 1: VEYasin]
Ağır bir sis çöktü gözlere, daralan zamanda ters çevrildi kum saati
Ta ki sabrın tükendiği yerde hecelendi, ilk kelime gerçeğe dair değildi bence, sence
Rehin mi kalmalı ruhlar her biri bir ihanet siperinde
Kaybetmeyi hissetmemek ne büyük körleşmedir, hayallere saplanıp
İlerlemeyi algılayamamak azalan zamanda dona kalmak gibidir
Sağduyu, duygusallığı yenecek midir?
Bağnaz beyinlere saman alevi, koyunlara eğitim mi gerekir?
Kuru gürültüye pabuç bırakan bu nesil, susan ağızlara iksir
Cehalet perdesini indir artık
Gerçekler insanları özgürleştirir daima
Uzanan geceye kanma, cevaplar mutlaka aydınlığa erecektir
Dinlinin hedefi gibi üstümüzde olan gözler yörüngesinden sapan
Kirli düşüncelerini bırak ayda, kayda almamayı öğretti verilen sözlerin vadesi yetmedi
Belli belirsiz kurulan denklem yersiz olabilir ama kafa yormayı gerektirir

[Verse 2: Evren Besta]
Takibe mahkumdur gerilere düşen, üşüyen kafalara astragan postu
Diranajı düşük olup, temelleri gevşek dostu, fanteziler soslu
Puslu gözlere makyaj kafalara nikelaj
Markaj uygulayan rakibine fark aç
Arkana takılana bakana kadar kafalara birkaç sarkaç
Yol aç ağır kaldıysan geçmişe dönüp bütün nostaljini karsan (XL) Aslan kendi paşına düşen yattığı yeri düzler
Vitrine çıkan kendini süsler, üstüne çekilen gözler bekler sihirli değneğin sırasının kendisine gelmesini bakışların üstten yönelmesi (Mümkün mü?)
Misinana takılan bir balığın seni yemesi gibi ters tepki gelebilir
Sürebilir kozları göz önüne, söz önüne beat arkaya
Cazibe sürükler, seni beni iteleye kakalaya markaya