[Verse 1: Red]
Biraz ten kokusu, biraz duman sinmiş oda
Oyun doğduğumda bitti müzik formalite mola
Bi' bezgin adam rolü dahi ağır geliyo'
Düzen anormali yargılarken normali de bozar
Sıfırdan 2000 yıl ailemden 10 vilayet
Kızımdan hayal kadar ben miyim be uzak duran?
Bütün yollarında buruk yürek dik bedenle
Direndikçe hamle yapıp hayat mıdır tuzak kuran?
Dumandan her iki gözümü yaş bürüdü ben yürüdüm
İçimde biriktirdim çığlıkların en gürünü
Hediye paketi yapamadım idare ed'ce'n artık
Anla canım geçmişine kurban verip her gününü
Müzik getirdiğini götürdükçe büyüdüm
Ayrı şehirlerde açtım aynı şiir kapadı gözümü (Bak)
Hevesle dizdiğim şu tuğlaların hâline bak
Hak etmedi hiçbirisi paramparça ölümü

[Nakarat: Kamufle]
Ömür geçiyor bak (Bak, bak)
Beni yorma
Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)
Beni yorma
Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda
[Verse 2: Kamufle]
Ne güneş, ne ay yalın artık, bilin şartlarım sert
Telaffuz ettiğiniz her haykırış az kalır
Dert çeken yine bu gece dert bulur, bana yapmayın der
Yeter lan artık şeriatın kestiği parmağım ben
Birazcık istirahat, tadından doyulmaz inan ki
İliklerim pes etti savaşmaya koştuğum viraj dik
Bir an diz kapaklarıma mecal gelse neler ol'cak
Uyuşukluğum insanlardan dolayı, inat değil
Sabah ayazından çıkmış içim, umutlu ve soğuk
Bu adam hakkı olmasa da her açıdan kusurlu
Ve sorun bir armağan belki de, sorunların temeli
İnsan adalet denilen kuralı unuttu be koçum
Yılların inadına bi' gayret bi' parça gülümse
Ya da hayat denizinde sallantılı şekilde sürüklen
Ölümden ötesi varsa hakkım helal değil size
Bi' gün adalet mahkemesinde alayınızla görüş'ce'm

[Nakarat: Kamufle]
Ömür geçiyor bak (Bak, bak)
Beni yorma
Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)
Beni yorma
Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda
Ömür geçiyor bak (Bak, bak)
Beni yorma
Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)
Beni yorma
Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda