[Verse 1: Sansar Salvo]
Güneşsiz, gündüzler için yazıldı onca kelime
Korkular ve kuşlarla geçen o yılların da hesabını vericem artık
Kin güdüldü dünlere, kafaya takılmayan onca havadisti yaşamın anlamı
Yaşamı anlamalı, hükme mağlup olsa dahi bedenim
Ruhum kaybedilmiş, kaybedilmiş gündüzüm
Kabarık bir şelale oldu helale giden her yol
Yaşama karşı tez veremeyiz, eremeyiz hiçbir akımı akla dahi gelmez
Hüzne geldik (?) olmak
Her kelepçe sahibi sıfatı olmak
Yaşlı bir çınardı tek başına ağlayan her çocuk
Çıldırasıya bağırmaktı yaşamak ve yaşamak ve yaşamamak arasında
Tek fark:
Bir çark!

[Verse 2: Sansar Salvo]
Dolamamak kedere yağsa yağmur yok ki
Yarınım sulansa
Günleri bulansa
Tanrı
Tanrı sade sanrı olsa dahi
Hiçbi dahi kanıt sunamaz
Aynanın bi rengi yok
Keşke (?) olsa
Hiçbi gayret cenneti getirmez yaşarken kabarık her denizde boğulduk
Katiyette her bi kölelik, ölemedik
Katettiğimiz onca yoldan arda kalan zaman
Oldu yaşamımız
Yaşamı aşanımız yoktur, muhtemel bi ciddiyette doğdu her bi göz
Ve gözlerin de konuştuğu, yalandır
Kardelende (?) umutlarımız, çabuk doğdu, çabuk öldü
Ömrü kömüre buladık, ateşi yansın amacından
Geri çekildik her savaşta
[Verse 3: Sansar Salvo]
Kaybı çok büyük olan bir savaşta her geçen gün
Her geçen gün, yarınlara yeni bi darbe
Her bi sohbet operet oldu tabiriyse zordu
Zade sanki sade yek gelen ve 1-2 dakka dahi olsa camdan dışarı bak
Gökyüzünde güneş olsa da, suratlarda ışık yansımaz
İnsanoğlu bulamaz herhangi bi tabip, yeryüzünde
Taktiri verimsiz, sizlere beyinsiz, onca talebe Tanrıya avucu açtı
Eli mi boştu acaba, yoksa yüreği mi?
Mezarın küreği mi gömülüp acaba?
Bunca çabaya bir ödül yok
Bir övünç yok
Bir günün yok, yatağa mutlu girdiğin
Olsun, yaşıyoruz olum
Ölümden bahseden onca dostum oldu
Hepsi hâlâ yaşıyo