[Verse 1: Stk]
Άλλα σκέφτεσαι, άλλα νιώθεις με την συμπεριφορά σου ανθρώπους διώχνεις, θες να πιστείς πως μπορείς να κατακτήσεις αυτό που επιδιώκεις, όμως πες μου λίγο για όσα έχεις κάνει μετανιώνεις; τη σκέφτεσαι συχνά μα δεν σκέφτεσαι λογικά μα δεν σκέφτεσαι πολλά και γενικά το να σκέφτεσαι συνήθως σε κράτα μακριά από πολλά και σε σκοτώνει σταδιακά παροδικά και οδυνηρά, και όσο η λογική σου σε πονάει και σε ρίχνει άλλο τόσο η καρδιά σου ψάχνει να σου δώσει πάτημα, τι κίνητρο και μάθημα δεν πέρνεις όσες φορές και να πέσεις θα πονέσεις μέχρι τον τρόπο να μάθεις να εκφράσεις και με λέξεις και Με πράξεις χωρίς να διστάσεις όσα περνάνε από το μυαλό και απ την καρδιά σου, αν την θέλεις κοντά σου πρέπει να θυσιάσεις περίπου τα μισά από τα συναισθήματα σου και μην ακούς τους άλλους δεν βλέπουν όπως βλέπεις απαντάμε λογικά μην την βλάψεις να μην πόνεσεις, άμα θέλεις να βουτήξεις στα βαθιά χωρίς ανάσα τότε βουτά και όσο αντέξεις χωρίς δεύτερες σκέψεις, και το να σε βλέπω ως ακόμα μια κοπέλα με τρομάζει όσο τίποτα στον κόσμο, γιατί η λογική μου σε έχει ρίξει και δεν θα μ' αφήσει στα μάτια μου ξανά να σε υψώσω, όσο ζω σ' αγαπώ μα τελευταία αυτό δεν είναι αρκετό να με γεμίσει, πιάσε μου ένα ουίσκι και φέρε μου να πιω, μήπως οι αναμνήσεις ξυπνήσουν μες την καρδιά μου την θέληση να μιλήσει αυτήν είναι η μόνη λύση που κατάφερα να βρω μέσα από το κενό που με έχω βάλει, χωρίς ίχνος χαράς μα μόνο θλίψη και μου 'χεις λείψει μα λογικά δεν με θυμάσαι καν εδώ και καιρό όμως σε θυμάμαι εγώ και για τους δύο και προσπαθώ να επαναφέρω ότι ένιωσα για σένα, χρειάζομαι να νιώσω κάτι τόσο δυνατό και τίποτα σε δύναμη ποτέ δεν νίκησε τα απωθημένα, γιατί αν στα χρόνια ένα πράγμα μένει ίδιο, είναι πως θα μείνω δίπλα σου και δεν αλλάζει συγνώμη δεν φερόμουν λογικά και συνεχίζω την καρδιά η λογική δεν τη δαμάζει

[Verse 2: dPans]
Άκου με κάνεις δεν βλέπει με την καρδιά του, κανείς δεν βρήκε το δίκιο του στα αισθήματά του και αν η καρδιά σου είχε δίκιο δεν θα 'σουν μόνος, κανείς που αγάπησε δεν έμαθε το μάθημα του

[Verse 3: Marseaux]
Άκου με κάνεις δεν νιώθει με το. Μυαλό του κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ το καλό του με συμφέρον στο νου ένω αυτοί που αγαπούν όσο εσύ θα πέθενανε για τον άνθρωπο τους

[Verse 4: Dpans, Marseux]
Δύο μονοπάτια μια ιστορία γνωστή μια ματιά σε δύο Μάτια που κρατάει για πάντα θα την κάνεις δικιά σου άστην να πάει στην ευχή, που κρύβεις τα μυστικά σου, στο μυαλό η την καρδιά σου;
Ποιο απωθημένο πας ξανά να αναλύσεις; στης καρδιάς το ναυάγιο κολυμπούν αναμνήσεις το μυαλό Μουδιασμένο από τις καταχρήσεις, ξημερώνει ένα αύριο μα στο χθες θα γυρίσεις, και η λογική φέρνει αντιρρήσεις, μα την καρδιά σου θα ακούσεις και το σωστό θα αγνοήσεις, πάλι εκεί θα γυρίσεις