[Intro: Marseaux]
Και αυτός ο χρόνος πότε δε γυρνά
Απλά κάνει παύση να δεις τι έχεις χάσει
Και με όσους κι αν ξέρω δε λέμε και πολλά
Μου λες είσαι εντάξει και σου φαίνομαι εντάξει
Και όλα από την αρχή ξανά

[Verse 1: Dusty]
Πλέον γράφω για να μιλήσω
Δε γράφω καν για να σε αγγίξω
Έχω καιρό και από εκείνον τον καιρό που έγραφα αυτά τα κείμενα
Δεν έχω τίποτα και σε κανένα να αποδείξω
Μονάχα στον εαυτό μου, στους δέκα που περίμεναν να βγει κάτι δικό μου
Στους δέκα που μετά από 3 χρονιά απουσίας μου
Έβλεπα να γράφουν ακόμα το ψευδώνυμό μου
Δε γράφω πια όσο παλιά
Γράφω για όσα με πόνεσαν, μου πρόσφεραν πολλά
Γράφω όταν δεν είμαι καλά
Όταν θέλω να γυρίσω πίσω
Όλα να τα ξαναζήσω, όλους να τους δω ξανά
Και εσύ αναρωτιέσαι για το ποια είναι η ζωή μου
Τη βλέπω εγώ στις γύρω μου
Και σε 'μένα τη δίκη μου
Τι έχω περάσει τι έχει αλλάξει
Τι έχω κρατήσει μαζί μου
Άλλο τι είμαι, ή τι θα είμαι και άλλο τότε τι ήμουν (ah, ah)
Και όλα ξανά από την αρχή, δε θα το έγραφα αν δεν ήταν εδώ o Blake και ο d
Έχω ανάγκη να το φτύσω πριν το βάλω στα ποδιά
Να πω δυο λογία λίγο πριν την τελευταία στιγμή (ah)
Και όλα ξανά από την αρχή μα στην τελευταία στιγμή
Ας μη βγει πότε το CD
Έχω ανάγκη αυτούς τους δυο να με τραβάν από τα ζόρια
Και τόσα χρονιά είναι εκεί, έμενα αυτό μου αρκεί
[Verse 2: Blake]
Από το μηδέν ξεκινώντας, δε φτάσαμε ούτε στα μισά
Από όσα σου είπα δε μου ήτανε αρκετά, άρα αρκετά
Όσα γίνανε μέχρι τώρα είναι μεταβατικά
Σταδιακά θα ανεβούμε ακόμη πιο ψηλά
Κρατάω το χέρι, αδερφέ μου, μην ξεφύγουμε
Κανε υπομονή και θα πετύχουμε
Υπόσχομαι κι ας λυπάμαι καιρό και ας μας ξέχασε το κοινό
Από την αρχή θα το ξεκινήσουμε για αυτό
Κάνουμε φύλλο και φτερό ό,τι έχουμε γράψει ως εδώ
Σύνηθες φαινόμενο τα χρονιά στο βουνό, χρονιά 10
Τίποτα δεν άλλαξε από της γνωριμίας την πρώτη μέρα
Όση απόσταση και αν υπάρξει δεν απομακρυνθήκαμε πότε
Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον, αδερφέ
Και αν έμεινε λευκό το χαρτί, πάμε ξανά από την αρχή

[Verse 3: dPans]
Η αρχή είναι ο Solmeister, γεννηθεί το φως
Και εκείνος είπε και εγένετο φως
Ήμουν μικρός, και ήτανε Τετάρτη πριν καμιά εφταετία
Όταν κατάλαβα τι ήταν WNC ακριβώς
Ύστερα ήταν τα αδέρφια, ΤΣ το είχαμε πει
Γράφαμε ρίμες του Κωστή στη Φιλαδέλφεια
Γνωρίσαμε τον Sol από σπόντα και άπλα μας είπε ελάτε από το στούντιο να αράξουμε, γιατί είχε κέφια
Και εμφανίζεται ο Brando, γνησίως hip-hopάς
Και μαζί λέμε να στήσουμε ένα κόλπο μεγάλο
Αρχίζουν οι τέταρτες ξανά, τρίτη φορά στα χρονικά
Και ο Sol μας είπε «Σας έχω και κάποιον άλλον από Θεσσαλονίκη, το βάρος να μοιραστεί
Τον λένε Geo RVSD
Παίζει κιθάρα και χώνει»
Και ήμασταν όλοι μας ξεχωριστά τόσο μοναχικοί
Μα πάνε δύο χρόνια τώρα που 'χουμε να νοιώσουμε μονοί
Και η οικογένεια μεγαλώνει, Decipher και Blz
Και ενώ δεν έκλεισε η πληγή, τον Σωτήρη θυμάμαι ακόμη
Τώρα που έφυγε η οργή, άσ' το να πάει να γαμηθεί
Γιατί όταν ψάχναμε να βρούμε μια γυναικεία φωνή
Μας ξημερώνει ένα αστέρι φωτεινό
Ένα κορίτσι που ολοκλήρωσε τον κύκλο και τον έκλεισε
Είναι το άλλο μου μισό στη μουσική, είν' η Marseaux
Και όταν τη γνώρισα η συνταγή είπα πως ήρθε και έδεσε
Και ο Brando είναι hip-hip
Ο Geo λίγο punk, εγώ λίγο του Χατζιδάκι και η Marseaux λίγο pop
Για αυτό δεν είμαστε συγκρότημα, είμαστε οικογένεια
Και αυτό όσο και αν θα 'θελαν κάποιοι δεν έχει stop
Θα μεγαλώσουμε μαζί, θα αλλάξουμε, θα εξελιχθούμε
Μα η αγάπη θα είναι πάντα εκεί
Πώς να σ' το κάνω έστω και λίγο πιο λιανά;
Όλα από την αρχή ξανά
Και να χάσω δεν μπορώ, δεν έχω εναλλακτικό πλάνο
[Outro: Marseaux, Dusty]
Και αυτός ο χρόνος πότε δε γυρνά
Μου το 'μαθαν ποτέ του δε γυρίζει
Τα όμορφα έρχεται και σου θυμίζει άπλα, uh
Απλά κάνει παύση να δεις τι έχεις χάσει
Να δεις που ήσουνα και που έχεις φτάσει
Ποιους έχασες και ποιοι σε έχουν ξεχάσει πια<, uh
Και με όσους και αν ξέρω δε λέμε και πολλά
Και αφήνουμε τον χρόνο να περάσει
Πόσο άλλαξες και πώς έχουμε αλλάξει πια, uh
Μου λες είσαι εντάξει και σου φαίνομαι εντάξει
Και όλα από την αρχή ξανά