[Intro: dPans, Marseaux]
Πόσο εσύ θα χωρούσες στο εγώ σου;
Πόσο εκτιμάς κάτι που τώρα είναι δικό σου;
Πόσο κακό μου κάνεις για το κάλο μου;
Αν έχεις άδικο, ποντάρεις στο λαιμό σου
Κι όταν πια θα 'χεις χάσει τα πάντα
Και να με σκότωνες, θα ήμουν εκεί
Γιατί τα λάθη σου αγάπησα τόσο
Και θα σ' τα συγχωρούσα μια ζωή

[Verse 1: Brando]
Μη μου θυμώσεις, δεν ξέρω αν μιλάει το πότο
Και δεν ξέρω γιατί μ' έχεις φέρει εδώ τα χαράματα
Κι άφησα τα πάντα κι ήρθα στο αγόρι σου
Μη με καρφώσεις, μη μου θυμώσεις
Το βλέμμα σου λέει πως έχεις μεγαλώσει για τέτοια
Μα ίσως ζητά ένα λάθος ακόμα, κι ας το μετανιώσεις
Κι η αλήθεια είναι απλά ψάχνω πρόφαση
Μια μεθυσμένη σου απόφαση
Μια μάτια λάθος, μια πρόταση
Για ένα ταξίδι στην κόλαση
Η Αθήνα θυμάται όσα ξέρουμε
Ο ένας τον άλλον πώς βλέπουμε
Σ' αγαπώ μα είσαι άλλου, ό,τι κι αν θέλουμε
Μα ίσως απόψε ξεχάσουμε να το αναφέρουμε
Ίσως με βλέπεις αλλιώς, ίσως παίζεις
Μα αγάπη μου, χρειάζονται δυο για να πούμε πως παίζουμε
Κι έχουμε πει πιο πολλά απ' αυτό, ποιον κοροϊδεύουμε;
Στα μισά του ποτού, κοίταγες άλλου
Με κουβάρι στον νου, στην πλάτη tattoo
Ίσως ανοίχτηκες πιο πολύ από το πρέπων
Ίσως το κάνεις παντού
Αν πεθάνω μια νύχτα, θα μ' αγαπάς;
Μετά από όσα είπα, θα μ' αγαπάς;
Αν πίσω κάνω, θα μ' αγαπάς;
Ίσως να μη μάθω αν μ' αγαπάς
Ίσως να 'μαι μικρός κι ίσως λίγο χαζός
Ίσως άδικα γράφω ετούτο το ποίημα
Κι αν ο ερωτάς είναι επανάσταση
Αυτά θα πω πριν να πέσει η γκιλοτίνα
[Pre-Chorus: dPans, Marseaux, Solmeister]
Εκτελέστε τον, συγχωρέστε τον
Μόνος υπαίτιος, είμαι έτοιμος
Κοιτάζω αγέρωχος, λέω είμαι ένοχος
Συγχωρέστε τον

Εκτελέστε τον, συγχωρέστε τον
Μόνος υπαίτιος, είμαι έτοιμος
Κοιτάζω αγέρωχος, λέω είμαι ένοχος
Εκτελέστε τον, συγχωρέστε τον

[Chorus: dPans]
Στην γκιλοτίνα που η λεπίδα παίζει με τον λαιμό
Γκιλοτίνα μέχρι το στερνό μου λεπτό
Μείνε δίπλα, δες με το κεφάλι μου να χάνω
Γιατί οι τύψεις και το τοξικό μου Εγώ ζουν εδώ
Γκιλοτίνα, δε θέλω χάρη πες στον Θεό
Γκιλοτίνα, για τελευταίο γεύμα πικρό
Δώσ' μου εκείνα τα λόγια που στο τέλος σου είπα
Γιατί μετάνιωσα κι αμάσητα θα τα καταπιώ

[Verse 2: Solmeister]
Αγάπη μου, άμα υπάρχουνε άγιοι, εγώ είμαι τ' ανάποδο
Αγάπη μου, εσύ δεν ταιριάζεις στην κόλαση
Εγώ στέλνω φιλιά από 'δώ
Αγάπη μου, όσα είχες πει τα θυμάμαι
Και δε μ' αφήνουν αδιάφορο
Είσαι ένας άγγελος, θέλεις φτερά
Ενώ εγώ έχω πούπουλα, πίσσα και κάρβουνο
Μωρό μου, νισάφι
Δεν μπορώ να μη σ' αφή-σω πάλι να φύγεις γιατί σ' αγαπώ
Τις φλέβες μου κόψε μ' αυτό το ξυράφι
Μ' αυτό το ξυράφι άφησε πίσω το κάθε τι
Κάνε μου μια τομή κάθετη
Να τρέξει το θειάφι
Δεν είμαι ποιητής, είμαι ένα κάθαρμα
Ήθελα να 'ξερα σ' εμένα τι είδες
Γράφω για ανάσα, μα
Άφησα την τελευταία μου
Πριν οι σελίδες μου γίνουν λεπίδες από γκιλοτίνες
[Pre-Chorus: dPans, Marseaux, Solmeister]
Εκτελέστε τον, συγχωρέστε τον
Μόνος υπαίτιος, είμαι έτοιμος
Κοιτάζω αγέρωχος, λέω είμαι ένοχος
Συγχωρέστε τον

Εκτελέστε τον, συγχωρέστε τον
Μόνος υπαίτιος, είμαι έτοιμος
Κοιτάζω αγέρωχος, λέω είμαι ένοχος
Εκτελέστε τον, συγχωρέστε τον

[Chorus: dPans]
Στην γκιλοτίνα που η λεπίδα παίζει με τον λαιμό
Γκιλοτίνα μέχρι το στερνό μου λεπτό
Μείνε δίπλα, δες με το κεφάλι μου να χάνω
Γιατί οι τύψεις και το τοξικό μου Εγώ ζουν εδώ
Γκιλοτίνα, δε θέλω χάρη πες στον Θεό
Γκιλοτίνα, για τελευταίο γεύμα πικρό
Δώσ' μου εκείνα τα λόγια που στο τέλος σου είπα
Γιατί μετάνιωσα κι αμάσητα θα τα καταπιώ