[Verse 1: Brando]
Παιδί από διαλυμένο σπιτικό με έναν πατέρα μακριά
Και μια μητέρα στη δουλειά ως τις 8
Δεν ήξερα γιατί κλαίει τα βράδια κι αν φταίω εγώ
Μα να την κάνω να χαμογελάσει πάντα είχα σκοπό
Από τότε περάσαν βέβαια και 18 χρόνια σχεδόν
Και πως τα πήγα καλά δεν μπορώ να πω
Έχω αλλάξει 11 σπίτια στο ενδιάμεσο
Κι έχω καλλιεργήσει άστατο χαρακτήρα και θολό μυαλό
Θυμό θυμάμαι πως άφηνα να φουντώνει καιρό
Και πριν στο λύκειο βρεθώ, ήμουν έτοιμος να εκραγώ
Ήρθαν περίεργα χρόνια, στην επαρχία βρέθηκα στα 12
Και στον μικρόκοσμο άργησα να ενταχθώ
Στην 6η είχα για χόμπι να γράφω, να ζωγραφίζω
Και να κάνω για τα μπάσταρδα τον σάκο του μποξ
Η μαμά ξαναπαντρέυτηκε όσο πέρναγε ο καιρός
Μα την αλλαγή αυτή δεν δέχτηκα περιχαρώς

[Chorus: Marseaux]
Δώσ' μου μια κατάρα
Το 'χω πια λαχτάρα
Πες μου πως ο κόσμος τούτος για μένα έχει φως
Γύρω μόνο λάσπη
Κι η βροχή να πάψει δεν έχει σκοπό
Σκορπά αυτής της τέχνης το βιός
[Verse 2: Brando]
Άρχισα να καπνίζω για να βλέπω κάθε μέρα τον πατέρα μου
Αφού από καιρό είχε γίνει καπνός
Σε μίσος εξελίχθηκε ο θυμός
Κι είτε ήμουν σπίτι είτε σχολείο, πάντα κάποιος θα μου έμοιαζε εχθρός
Αντί να ζωγραφίζω στο χαρτί, λέρωνα τοίχους
Κι από άθλημα, έπινα φούντες και κρασί πριν απ' το μάθημα
Κράτησα επαφή με τα παιδιά απ' την 6η
Αλλά πλέον δίναν χέρι και τους έσφαζα στα δυο γραμμάρια
Η τσάντα του σχολείου έγινε τσάντα για το πράμα
Κι απ' το σπίτι δεν έβγαινε και πολύ
Τα βιβλία μετακόμισαν κάτω από το θρανίο
Ώσπου κάποτε σταμάτησα να τα παίρνω στης χρονιάς την αρχή
Γυρνάγαμε με τον Κωστή από μαγαζί σε μαγαζί
Έβγαζα φράγκα να τα καίω σε σφηνάκια και μπουκάλια
Σε παραλίες ή παγκάκια λιποθύμαγα ύστερα
Πριν με ξυπνήσει απ' τον ήλιο ένα τσούξιμο στα μάτια

[Chorus: Marseaux]
Δώσ' μου μια κατάρα
Το 'χω πια λαχτάρα
Πες μου πως ο κόσμος τούτος για μένα έχει φως
Γύρω μόνο λάσπη
Κι η βροχή να πάψει δεν έχει σκοπό
Σκορπά αυτής της τέχνης το βιός
[Verse 3: Brando]
Τη μαμά καιρό αρκετό έχω να δω να χαμογελά
Μάλλον αυτά που έλεγα μικρός τα ξέχασα
Δεν έγραψα καλά στις εξετάσεις
Γιατί έπινα κι έβγαινα λέγοντας ψέματα
Πως του χρόνου σε τάξη θα έμπαινα
Πως θα μπω Καλών Τεχνών τελικά
Σπίτι θα πιάσω και θα περνάω με μια σταθερή δουλειά
Θα γίνω ο καλύτερος rapper στην Ελλάδα
Και θα ζήσουμε εμείς καλύτερα κι αυτοί καλά
Τρία χρόνια, πέντε σπίτια, έξι δουλειές
Μία πουτάνα, από ένα αρχίδι μία πίσω μαχαιριά
Κάτι μήνες σε κρεβάτια χωρίς στρώμα
Ψωμί σκέτο για φαΐ, ένα LP και κάτι αεροπορικά
Μετά βρέθηκα στην Αγγλία και κατάφερα ακόμα πιο βαθιά να βυθιστώ
Ίσως να μην τη βγάλω αυτήν τη φορά
Κάποτε ορκίστηκα πως θα τα καταφέρουμε
Αλλά δεν είμαι απ' αυτούς που όσα λένε κάνουν πράξεις συχνά

[Chorus: Marseaux]
Δώσ' μου μια κατάρα
Το 'χω πια λαχτάρα
Πες μου πως ο κόσμος τούτος για μένα έχει φως
Γύρω μόνο λάσπη
Κι η βροχή να πάψει δεν έχει σκοπό
Σκορπά αυτής της τέχνης το βιός