Ανακατευομαι στη πολη ειμαι παλι λιωμα
Τα ματια ειπανε οσα δεν μπορουσε το στομα
Τωρα σε χανω και με χανεις δεν εχει ακομα
Μαζι σου να μπορουσα εχω ενα μονο χειμωνα

Ξερω που καταληγει, εκεινο το παιχνιδι σε αφησα πισω εφυγα ειχα καταλαβει ηδη
Γρηγορη η ζωη μου,σταθερη η δικη σου και καπως ετσι χαθηκες απο επιλογη σου
Γυρναω χαμενος και δεν εχω ιδεα τι κανω
Πεφτουν σταγωνες της βροχης με πανε προς τα πανω
Ειμαι παιδι ακομα και ας μην το ξαναπουμε
Οταν ειμαι ο εαυτος μου και παρεξηγουμε
Γυρω γυρω στο χορο εγω δεν θα συμμορφοθω πειτε στον φιλο μου αν φυγει τοτε θα φυγω και γω
Ειμαι παιδι και εγω
Και ας μην το ξαναπουμε
Οταν ειμαι ο εαυτος μου δεν παρεξηγουμε
Ανακατευομαι στη πολη ειμαι παλι λιωμα
Τα ματια ειπανε οσα δεν μπορουσε το στομα
Τωρα σε χανω και με χανεις δεν εχει ακομα
Μαζι σου να μπορουσα εχω ενα μονο χειμωνα (Χ2)

Γραφω για μενα παντα
Γραφω για σενα παντα
Δεν εχω αναγκη τις πουτανες ,τη φημη, τα φραγκα
Και ο μονος λογος μαγκα, που δεν χανω το μυαλο μου εχω 2 τυπους πισω μου που θελουν το καλο μου
Γραφω για μια γκαρσονιερα που την κραταγαν οι μπαρες
Για ενα σπιτι και μια μανα που δεν ηταν σαν τις αλλες
Για ενα υπογειο που γεννηθηκαν ευχες και καταρες
Και ενα ακομα που ανεβενα στον 3ο με τις σκαλες
Δεν βλεπω φως μωρο μου
Γιατι σε πειραζει τοσο?
Να γινω διαφορετικος και να το μετανιωσω?
Αν ησουν 10 για μενα θα ειμαι αλλο τοσο, μα αμα κατι παει κατι στραβα δεν θα επανορθωσω
Οταν οι καιροι περνανε και οι ανθρωποι αλλαζουν δεν δινω μια τι κανουν, δεν με εντυπωσιαζουν
Δεν δινω μια τι κανουν, δεν με επηρεαζουν γιατι ειμαι απο τα παιδια που με αυτους δεν μοιαζω
Ανακατευομαι στη πολη ειμαι παλι λιωμα
Τα ματια ειπανε οσα δεν μπορουσε το στομα
Τωρα σε χανω και με χανεις δεν εχει ακομα
Μαζι σου να μπορουσα εχω ενα μονο χειμωνα (Χ2)
Να, ειμαι στη πιο καλη μορφη μου αν τα κανω πουτανα θα ειναι απο επιλογη μου
Αμα δεν φερθηκες σωστα δεν περπατας μαζι μου, και οσοι ελεγαν πολλα πολλα πηραν το καυλι μου
Φαντασμα αν σας ειχα αναγκη που θα βρισκομουνα? καθως σας κοιταγα απο ψηλα το αναρωτιομουνα
Με το σκισμενο μου μπουφαν υπογραφω συμβολαια στο δρομο για τη κορυφη φερομαι επιπολαια
Γραφω,υπαρχω και εχω πολλα να μαθω εθιζομαι στο να κερδιζω ωσπου και εγω να ξανα χασω
Απο τον επαγγελματισμο σας δειτε ποσο απεχω ανεβαινω στα lives και τι λεω δεν προσεχω
Δεν ειχε χρωμα ο ουρανος τον βαψαμε ολο μονοι
Και πλεον εχω αγχος που τιποτα δεν με αγχωνει
Κακια που συνηθησα τωρα δεν με πληγωνει, ο δρομος ηταν σκοτεινος μα δες πως ξημερωνει