[Intro: ΠΑΙ ΦΑΝ]
Γράφω τον δίσκο μου γυρνώνας
Γράφω τον δίσκο μου γυρνώνας

[Verse 1: ΠΑΙ ΦΑΝ]
Γράφω τον δίσκο μου γυρνώνας, αυτό θα πει χειμώνας
Άμα δεν έρθω πίσω έπεσα μονομαχοντας
Από τη λάβα της καρδιάς η κρύα αύρα
Δεν ξεχωρίζουνε όσοι φοράνε μαύρα
Περιμένουν τα παιδιά να βγω να πω όσα αισθάνονται
Αυτοί είναι εγώ κι εγώ αυτοί, σε όλα μοιάζουμε
Όταν κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω
Γυρίζουμε σελίδα και το πάμε έργο
110 παλμοί, καλοκαιρινή βροχή
Σου είπα θα την πέσω αλλά το πήρα σερί
Έγραψα ένα κομμάτι για να χεις να ακούς κι εσύ
Όταν μια μέρα θα πέσω μια και καλή
Τα όνειρά μου είναι σύννεφα που πάν' με τον αέρα
Φεύγουνε και γυρνάνε μέρα παρά μέρα
4 του μήνα, δεν το κατάλαβα καν
Βρίσκομαι σ' ένα σπίτι που όλα γυρνάν

[Chorus: ΠΑΙ ΦΑΝ]
Απ' τον κόσμο που δε σκέφτομαι τι κάνω και πού πάω
Θα πιω να ξεχαστώ και πάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ουρανό, μόνο το αστέρι μου μετράω
Δεν αφήνω σημάδια στον δρόμο που ακολουθάω
[Chorus: ΠΑΙ ΦΑΝ]
Απ' τον κόσμο που δε σκέφτομαι τι κάνω και πού πάω
Θα πιω να ξεχαστώ και πάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ουρανό, μόνο το αστέρι μου μετράω
Δεν αφήνω σημάδια στον δρόμο που ακολουθάω

[Verse 2: Kako]
Ξερω καλά πού πάμε και δεν καταντάμε σαν εσένα
Έπιασα όμηρο την πένα και γαμάμε εσένα
Πες τι σου θύμισα να μου σερβίρεις το πιο όμορφο ψέμα
Απόψε κυλισα στο θέμα και το ζω για 'μένα
Ό,τι προσπάθησες να πεις το 'παν τα μάτια
Μου πέρασε η ζωή από μπροστά σε μια 'βδομάδα
Νομίζω πως τρελαίνομαι, μα δεν έχω ανάγκη αυτά τα χάπια
Όλοι μαύρα μεσάνυχτα κι εγώ με μαύρα φράγκα
Το πήρανε γραμμή, θα ζω για πάντα
Δε θέλω να σου μείνει και δε γράφω αυτό το γράμμα
Ό,τι μου συμβαίνει είμαι εγώ χωρίς το καρμα
Είμαι το υπερφυσικό που ζεις χωρίς το θαύμα
Μείναμε άλλο λίγο, όλα γύρω μου λάμπουνε κι εγώ ματιά στον στίχο
Με σύμβολα στον τοίχο
Σε νιώθω πιο κοντά μέσα στης πόλης μου τον ήχο
Ξέρω καλά πού ανήκω, μες στην κόλαση πλήττω μα δε θα φύγω

[Chorus: ΠΑΙ ΦΑΝ]
Απ' τον κόσμο που δε σκέφτομαι τι κάνω και πού πάω
Θα πιω να ξεχαστώ και πάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ουρανό, μόνο το αστέρι μου μετράω
Δεν αφήνω σημάδια στον δρόμο που ακολουθάω
[Chorus: ΠΑΙ ΦΑΝ]
Απ' τον κόσμο που δε σκέφτομαι τι κάνω και πού πάω
Θα πιω να ξεχαστώ και πάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ουρανό, μόνο το αστέρι μου μετράω
Δεν αφήνω σημάδια στον δρόμο που ακολουθάω

[Verse 3: Rask]
Σαν ταινία κλασσική μ' εσενα πρωταγωνιστή
Το σενάριο χρόνια τώρα έχει ξεφυλλιστεί
Κασέτα ξεχασμένη, έχει καιρό να παιχτεί
Κι είναι σαν όνειρο που δε θυμάσαι τι έχει συμβεί
Και μου τη σπάει να μη θυμάμαι γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε
Αποφεύγω να κοιμάμαι, μην τυχών δω ό,τι φοβάμαι
Είναι αλλοιωμένη η μούρη μου, τα μάτια μου πονάνε
Πάει καιρός που είδα τους γύρω μου να μου χαμογελανε
Και περνάνε οι ώρες μάταια, καπνοί μες στα δωμάτια
Έγινε σκόνη το μυαλό μου, σταχτη τα τετράδια
Είν' η ψυχή σου φλόγα και αν τη φλερτάρω κάηκα
Γυναίκα μου η μουσική, παιδιά μου τα τετράστιχα
Βάλε μου το beat κι ένα μικρόφωνο δώσ' μου
Έλα κοντά, κλείσε την πόρτα μα μη σβήσεις το φως μου
Μου ειναι αδιάφορο αν θα με δουν τα μάτια του κόσμου
Μόνο να καταφέρω αυτά που γράφω να νιώσουν