Czasem bezdomnemu kupię browar
Dobra niech ma
Wiem co znaczy nie żałować
Wiem, co to mieć pecha
Jak ktoś się wychował na blokach
Wiesz co to bieda
Jak mało jest dobra, na Boga
Jak mało piękna
.. uboga miłość wzajemna
Gdy o pomoc woła miłość jest ślepa
.. po polach, to o siebie dba
Każdy chcę być ponad, a to nadal klasa średnia


Każdemu z nas czas pika ma taki sam przypał
A my skłóceniu, podzieleni jak ta Afryka
A taka praktyka to taka taktyka
Kraj podzielony farmazony łyka jak pelikan, bywa


Polak ramionami wzdryga, patrzy się spod byka
Kurwi w korku i wyzywa, święty jak Watykan
I tak każdy co ma lepiej, to pewnie bandyta
Nie mam pytań, styka



Ty jesteś jak ten na pustyni kwiat (sam)
I jesteś wart więcej niż inni
Życie twe skarbem jest i winisz świat
Bo wciąż i tak ci brak tu kogoś jak (ty)
Ty jesteś jak ten na pustyni kwiat (sam)
I jеsteś wart więcej niż inni
Życie twе skarbem jest i winisz świat
Bo wciąż i tak ci brak tu kogoś jak (ty)




Wiesz, niektórzy chcą tak biedni, że mają tylko forsę
Dla niej zdrowie tracą, za nią leczą każdy kompleks
Czy to nie paradoks jest ludzkiej egzystencji
Ty chciałbyś na Barbados waksy z minimalnej pensji?



Życie ponad stan zawsze prowadzi do klęski
A i tak wybrałeś sam, teraz nie miej więc pretensji
Mówimy za dużo, kochamy za mało
Kłamiemy zbyt często, zawsze lecimy na całość


Lubimy się dzielić, byle kurwa nie za często
Przez to łatwo nas podzielić, pycha ponad człowieczeństwo
Tyle ludzi wokół tu, a stoisz sam jak palec
W podłogę wbity wzrok masz, już tak miałeś?
I czujesz ciężar co go nosisz na barkach
I przedzierasz przez ten syf, długa droga wyjścia z bagna
Rozpali ten żar w tobie najmniejsza isrka
Albo uschniesz tu jak kwiat na pustyni – egoista



Ty jesteś jak ten na pustyni kwiat (sam)
I jesteś wart więcej niż inni
Życie twe skarbem jest i winisz świat
Bo wciąż i tak ci brak tu kogoś jak (ty)
Ty jesteś jak ten na pustyni kwiat (sam)
I jesteś wart więcej niż inni
Życie twe skarbem jest i winisz świat
Bo wciąż i tak ci brak tu kogoś jak (ty)