[Verse 1]
Yokuşun dibindeyiz, kaldırım taşları konuşur bizimle
Tökezleme kanka, her adımda dikenler yolunu süzer
Betonun gölgesinde büyüdük, sırtımızda 'mahalle' yazar
Pişmanlık yok piyon, satrançta şahı da devirir vezir!

[Verse 2]
Sokak lambası sönerse, ateşi yakarız kelimelerle
Kavgamız kirli değil, alnımız ak, yürekler mert!
Duvarlara yazılan her çizgi bir direniş hikâyesi
BİZ YOKSA BURASI DAĞILIR… KALEYİ TERK ETMEYİZ!

[Verse 3]
Meydan dayanışmanın, kavga soft değil, real!
Yalnız köpek havlar, sürüyü görünce çekilir kenara
Tuzak kurma be reyiz, pusuda bekleyen hep kaybeder
Bizimkisi rüzgâr gibi eser, ama fırtınayla döner yüzüne!

[Verse 4]
Bazen duman kaplar gözleri, pusula şaşar
Ama her kayboluş, yeni bir rota demek
Yemin olsun toprağa, düşen kalkar yeniden
KIRIK CAMLARIN ARASINDA DOLAR ALTIN!

[Outro]
Laf sokma sanatı, dilimiz jilet gibi keskin
Ama yürekte merhamet, cebimizde ekmeğin yarısı
Dost düşmanı ayırt et, bu sokaklar test eder karakteri
Yokuş yukarı koşarken bile gülümseriz, ÇÜNKÜ BİZ… BİZİZ!