[Verse 1]
Asfalt dilinde yazılı hikâyem, harita yırtık
Gölgem neon ışıklarda dans eder, karanlık bir ritüel
Beyoğlu’nda gece, Kadıköy’de sabah, kanadım kırık
Her köşe başı bir mezar taşı, adımımda çelik bir iz

[Verse 2]
"Kanka" der dudaklar, yürek paslı bir kilit
Satıcılar fısıldar: "Ucuz hayat, pahalı ölüm."
Taksi durağında zaman donar, sigara dumanı gri
Bu şehir bir labirent, kaybolanlar "ayık" olur birden

[Verse 3]
Sokaklar protez kolum, yapışmış bedenime
Kesilse bile yerine yenisi gelir yine
Dilimde paslı bir küfür, gözlerimde yangın
Bu rap benim nefesim, kanımda kesik çelik ilahî!

[Verse 4]
Cebimde bozuk para, ruhumda dеlik bir kova
Yokuşlarda ter dök, inişlerde kırık bir corona
Fırın önü kuyruk, umutlar bayat еkmek kokar
Çocukluğum bir bip... silinmez, rengi solmaz

[Verse 5]
Annenin duası duvar diplerinde çürür
Polis sireni ezan, çatılar çöker yarına
Her düşüş bir mısra, her kalkış bir dizi
Ben bu şiirin virgülüyüm, noktayı koymam zaman!

[Verse 6]
Protez ayaklarla yürüdüm, kaldırım taşları sırtımda
Rüşvetçi gülüşler, çürümüş dişler, "hoş geldin" yalanına
Ateşe verdim korkuyu, küllerimden doğdum rap’le
Satılmadı bu dil, gerçek sokakların damarında


[Outro]
Mikrofon bıçak, sesim sokakların intikamı
Kayıt tuşuna bas, dinle: Bu şehrin kalbi hâlâ çarpar!
Protez rap’le yürüyenler asla ölmez kanka
Sokakların son sözü hep "Yeniden başlar"...