[Verse 1]
Δεν κάνω χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Μη ρωτάς αν μπλοφάρω, να κοιτάς απ’το φάρο
Ελεύθερος σερφάρω, δεν ξέρω αν θα σε πάρω
Δεν αποκλείεται, η μοναξιά εννίοτε
Χτυπάει το βράχο σαν κύμα και διαλύεται
Γλάροι και βάρκες, μυαλό όχι αυτάρκες
Κρυφή μου όαση, όταν λείπω εκεί κόβω τσάρκες
Ο Πάνος ειπε να ακολουθήσεις τη λάμψη
Σε μια ευθεία η θλίψη προκαλεί κάμψη
Δε τη μισείς, μέχρι να σε βλάψει
Αγαπάς τον ήλιο, μέχρι να σε κάψει
Ο άνεμος μας πήρε την τέντα
Σκόρπισε τα φύλλα κι είχα κέντα
Οι φίλοι δεν βγαίνουν εύκολα πλέον εδώ, σαν κουβέντα
Και τ’ όνομα μου στα απωλεσθέντα

[Chorus]
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα

[Chorus]
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα
[Verse 2]
Δεν κάνω χάρτινα όνειρα, καίγονται εύκολα
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Εκείνη λούζεται στο φως του πρωινού
Εκείνος στον ιδρώτα τι θα φάει, τρώει νου
Του ΄πε “να μη λείπεις, τι ζήτησα ντε;”
Με συγκινεί σα τη φωνή της Sade
Η χαρμολύπη σταντέ
Αν δε μας κλέψουν το χρόνο οι λύπες, σα διαρρήκτες
Θα συναντηθούμε ξανά, σα ρολογιών δείκτες
Ο χρόνος ειναι αιμοσταγής
Μα στα πανιά μας, φυσάει αέρας αλλαγής
Η σύγχρονη αποσύνθεση απ’τους σύγχρονους συνθέτες
Λύνω τη γλώσσα με γλωσσοδέτες
Φορές που ίσως δε θα ‘θελα
Πατάω τον εγωισμό σαν κρασοστάφυλα
Φεύγει σαν άμμος, ανάμεσα απο τα δάχτυλα
Όπλα & τριαντάφυλλα, σου τα ‘φερα στο δίσκο σου
Αν πήρες χαμπάρι, φταίει το ρίσκο σου
Γλυκιά πικρία στον ουρανίσκο σου
Στο πλήρες σκοτάδι σ’αφήνει κι ο ίσκιος σου