Mikros Kleftis (GRC)
ΣΑΡΚΑ & ΟΣΤΑ
Κάτω απ΄το λυκόφως, τα φωτα σβηστά
Αυτόν που βγαίνει πρωτος, ακολουθούν πιστά
Κάτω απ΄το λυκόφως, τα φωτα σβηστά
Θυμίσου οτι είσαι μόνος, σάρκα & οστά


Hρθα να φτυσω 2 αληθειες
Στο καπό οι προμηθειες
2 σκαλωματα, ραπ & κακες συνηθειες
Η πολη βραζει
Ακομα κι οταν δεν καλοκαιριαζει
Το κακο σ’ακολουθει, καλο; ταιριάζει;
Space Cowboy μ’αυτό μπαίνω στο Saloon
Δε ‘ναι πάντα για καλό το να σε καλούν
Δε σε αγαπούν όσοι σ’αγκαλιάζουν
Ποιόν να εμπιστευτεις; το νου! οι μαλάκες μοιάζουν
Βγες απ΄την ομίχλη που κρύβει την όραση σου
Οχι Η2Ο στο κρασί σου
Και πίνε
Αυτό που δε θέλουν, αυτό γινε
Τι να πούνε αυτοι; τι λεει η καρδία σου; αυτό ειναι!
Απόλυτα παίξε ή απόλυτα βγες
Απ΄το παιχνίδι άλλες 2 γύρες ως το λυκαυγές
Έχω τ’αστέρι μαζι μου σαν τα Converse
Το beat Eversor κι έχω ακόμα ενα verse, παμε
(Ρεφραιν x2)

Είμαστε σάρκα & οστά
Στ’άγνωστα περπάτα μα σωστά
Αμα θες τα παντα, παντα κάποιος θα χρωστά
Είσαι μέσα για τα φράγκα, ή για τα λεφτά;
2 απ’αυτά, θελω να χεις ματια 2x7
Απλά βήματα για αρχάριους
Πτωχούς στο πνεύμα μακάριους
Κάνω κωλοδάχτυλα στους ποιοτικούς μ’ειρμούς καθάριους
Στα κεφάλια τους σπαω Stradivarius
Δεν ξες τι λέω γιατι δεν είσαι στον κύκλο μου
Ή εχει μερες που γράφω πράγματα που είδα στον ύπνο μου
Ή επειδή ζω τ’ονειρό μου
Ελεύθερος σε χρόνο δικό μου
Πολεμάω στον ήλιο, Babe Ruth
“Ο Μεξικάνος” στο booth
Θα μελετάν τα κόκκαλα μας, ειμαστε μαμούθ, τρελε
Κι οι πεζοί με λεν αριστερόχειρα
Ενω γράφω με το χέρι της καρδιάς, ποτε πρόχειρα

(Ρεφραιν x2)

To αυθεντικό, το γνήσιο
Εκτός πλαισίων, καμία σχέση μ’οτι παραπλήσιο
Ελέυθερο σαν πτηνό παραδείσιο
Μα κολλητικό, σαν αφροδίσιο
Ίαμα αγχολυτικό, φωνητικό
Μεταξύ μας σαν ιδιωτικό συμφωνητικό
Αγνή τεστοστερόνη, θ’αντεξεις το stress;
Το νου το τεστ αυτό στειρώνει
Στις γειτόνιες σκουπίδια δες παντού σκόνη
Απο ένα σύνθημα στον τοιχο λες, ντου σηκώνει
Μονοπατια που δεν ξες που παν, έχει
Πόνο μάτια μου, αν το λέει η καρδιά, αντέχει
Και δεν κυκλοφορεί ψυχή ζώσα
Συνηθίσαμε τον πόνο, οπως τα δόντια η γλωσσα
Αυτό το ραπ να το διαδώσεις
Σε περίπτωση που δε ΄ναι να τα πουμε δια ζώσης