Nigdy nie chciałem opowiedzieć ci historii
O niezbyt rozmownym łabędziu
O ptaku uwięzionym w ciemności, którego skrzydła nie budzą już nadziei
Często chciałem Cię odciągnąć od czarnych myśli
O łabędziu trochę zbyt narzekającym
O uratowanym zbyt późno ptaku, którego skrzydła służą do ucieczki

Tak więc niepotrzebnie męczył się w walce wręcz
Zaślepiony przyzwyczajeniem
Ukradł niewdzięczność
Tak więc do świtu ptak szukał ukojenia
Dręczony swoimi pytaniami
Cierpiał z powodu opuszczenia

Od dawna widzę łabędzia, który ledwo lata
Dręczony panowaniem niespokojnej opinii
Od dawna wierzy w znaki cierpiących dusz
Zaślepieni nienawiścią do niezdrowej obsesji
Od dawna widzę łabędzia, który ledwo wzbija się w powietrze
Nawiedzonego scenami światowеgo upokorzenia
Od dawna wierzy w oznaki bólu serc
Zazdrosny o swoją miłość, napеłnił ją nienawiścią

Dąż do tego sam bez kompromisów
Nie pozwól by nuda dała się posmakować
Sam ze sobą
Zrozum źródło konfliktu
Bądź odporny, nawet jeśli odebrał ci on wszystko
Spróbuj oświecić wroga
Wybaczyć jego błędy to znaczy zaakceptować jego
Niedoskonałości, tak mawiali mi
Więc po raz kolejny zrezygnuj z walki wręcz
Pozostawiając za sobą nadużywanie iluzji
Pozostaw kpiny za sobą

Od dawna widzę łabędzia, który ledwo wzbija się w powietrze
Nawiedzonego scenami światowego upokorzenia
Od dawna wierzy w oznaki bólu serc
Zazdrosny o swoją miłość, napełnił ją nienawiścią

Od dawna to ja byłem łabędziem, który z trudem latał
Dręczony panowaniem niespokojnej opinii
Od dawna wierzącym w znaki cierpiących dusz
Zaślepiony nienawiścią do niezdrowej obsesji
Przez długi czas to ja byłem tym ledwo wzbijającym się w powietrze łabędziem
Nawiedzonym przez scenami światowego upokorzenia
Od dawna wierzącym w oznaki bólu serc
Zazdrośni o moją miłość, kochali mnie z nienawiścią