Απο μακρυα φαινεται η αληθεια
Απο κοντα ενα καλημερα, καληνυχτα, και...

Σ ολο τον κοσμο ιδια κατασταση
Κοιτα και διπλα σου μη φευγεις μακρυα
Ειπα να γραψω ενα κομματι
Μα δε μου παν πως να χειριστω το λογο μου αυτη ειν η διαφορα
Ειπα να γραψω ενα κομματι για το σημερα
Κι ιδρωσα για να κρατησω μια σωστη οπτικη γωνια
Πατησα προτασεις με χαρα μου κατω πατωμα
Δεν εντυπωσιαζομαι μη λες πολλα
Γνωση πολλη και για μετα με συνενοχο στο ξυπνημα
Δε θυμαμαι καποιον να με φτιαχνει κι ειναι ευτυχημα
Οχι επιτευγμα, με θεληση οτι θελεις κανεις
Μην απορριψεις κατι, αν πρωτα δεν το δοκιμασεις
Βλεπω εντασεις, εκφρασεις θλιμμενες και καταστασεις
Για ν αλλαξεις οχι να αποδρασεις, το κοντερ γραφει αποστασεις
Να μη βιαστεις να θαυμασεις μα να δικασεις
Με την αγνοια, με τα χερια σταυρωμενα, τι θ αλλαξεις?

Θα ρθει μια μερα που θα ναι ιδια για ολους
Τη χαρα μου μη μου λες να κρυβω
Μαυρες σημαιες θα ανεμιζουν στην ελπιδα
Αν θελεις πολεμο στο δινω
Ξερεις μπορω να αλλαξω αυτο που θελω
Ξερω τι μπορω φιλε να γινω
Ειν απ την καρδια μου οτι μου βγαινει
(γι αυτο), μην περιμενεις να αποτυχω
Γι ολα ειναι η λαθος στιγμη, κατασταση γνωριμη
Ολα νεκρα να φυτρωνουνε κι ας ειναι η γη τοσο γονιμη
Αυτη κι ολοι οι υπολοιποι, αναψ' το φως για να σβησω τον ηλιο
Ελευθερη βουληση δεν παροτρυνω μα κατσε στο σπιτι σου κι ακουμε απ οτι βγαζει ηχο
Θ αποτυχω αν πετυχω,για ν αλλαξω τον κοσμο θα πρεπει να λειπω
Να χω κρυο συναισθημα, στομαχι πετρα δε φτανω στο πε να ξεδιαλυνω
Παλι προβλημα θιγω, μα ποιο νοημα ψαχνω να βρω σε καιρους που δηθεν
Σε πιασμενες σχεσεις, που θαυμαζουν ηγετες, νεκρους συλληφθεντες
Αυτοι που φορτωνουνε πετρες, ηλιολουστες μερες
Μαναδες που κλαινε για το καλο, φταιχτες
Ολους τους δεκτες, τοσο που κανουμε κλεφτες
Αποστολη να ξεκανουν τα απαντα
Μα παντα το συμπαν το ακουει και θα επιστρεφει τα πραγματα οπως αξιζουν τα θαυματα
Γινονται μην τους ακους, σου γεμιζουν με ισως
Ηθος! υπο το μηδεν οπως συνηθως
Μηπως? σε εχουν κανει πια να νιωθεις λιγος?
Αμυνα! περνανε παραλληλα
Σφαιρες απ το μυαλο σου
Και τι δε θα δινα?
Ελευθερος, σκοπευτης να μουνα
Ενοχες κι ερυνειες παντα να σημαδευα
Καλες αναμνησεις μονο, μονος να συμμαζευα
Ηγετης στη φλογα για τους ανθρωπους προσαναμμα
Να χω ενα στοχο για το χειμωνα, κρυο σαν αγγιγμα
Ουδετερος καθως ανακοινωνω
Ετοιμοπολεμος ταυτοχρονα δηλωνω
Μαυρη σημαια στο χαραμα να ψηνω
Σκοτωνω παντοτε για λογο
Ποτε μου δε φοβηθηκα το φοβο
Εκανα διαλειμμα
Μα με κατεβαλλε η οργη και την απεβαλλα
Μηχανημα που καθε τοσο στροφαρε και προκαλουσε θραυσματα
Τεχνασματα, σκεφτονται οι λερες
Μα η βρωμα τους πλεει στα κοιτασματα
[Alloprosallos]
Και μη νομιζεις πως θα κατσω σπιτι μου να αναρωτιεμαι
Πλεον η σκεψη μου πηγαινει πιο μακρυα απο στοχασμους
Κλεισε τα αυτια σου με τη μουσικη μας κι ασε αυτους να λενε
Μη ξεχνιεσαι, βρες ποιος εισαι, μην εισαι ενας στους πολλους
Μιλαω γι ανθρωπους, γ αυτους που κυνηγανε τ ονειρο τους
Γι οσους επραξαν κι απετυχαν, μα εχουν ψηλα το προσωπο τους
Για οσους ειχαν λογους, να πεσουν στο γκρεμο
Για ενα δικο τους, για οσους λαβανε το φως απ το ναο τους
Προτεραιοτητες, αν και αντιξοοτητες, ανοιχτες εκκρεμοτητες
Ληψη ξενοφοβικες κοινοτητες
Δυσκολος βιος, εξω βια, κρυο, ποιες ταυτοτητες?
Πλαστο χρημα, σεξ και λουσα, λυκων αδελφοτητες
Οι ζωες μας κι ενας χαρτης
Νικας και εξαπλωνεσαι
Κατακτητες της ιδιας γης με λαφυρα πολεμου
Εφιαλτες, γυρω απο το καβουκι που μας φτιαξανε
Γυρναμε εκφοβισμους στο οτι πιο περα θα χει ναρκες


Θα ρθει μια μερα που θα ναι ιδια για ολους
Τη χαρα μου μη μου λες να κρυβω
Μαυρες σημαιες θα ανεμιζουν στην ελπιδα
Αν θελεις πολεμο στο δινω
Ξερεις μπορω να αλλαξω αυτο που θελω
Ξερω τι μπορω φιλε να γινω
Ειν απ την καρδια μου οτι μου βγαινει
(γι αυτο), μην περιμενεις να αποτυχω