[Verse 1]
Αυτό το φως που σε τρομάζει
Αυτές οι λέξεις που έχουν μείνει ασυγχώρητες
Η θερμοκρασία που στο δωμάτιο αλλάζει
Κι η τιμωρία για πράξεις που έχουν μείνει ατιμώρητες
Αυτό το πέπλο της νύχτας που σε σκεπάζει
Αυτή η δική σου γνώμη εκει που δεν χωράνε άλλες
Αυτή η τροπή των γεγονότων όταν λες το νίκησα
Κι αυτή η ντροπή που νιώθεις σε καιρούς γυμνούς
Όσο τους σπάσει η σιωπή από τους αμνούς
Όσο τους σπάσω το γυαλί και δεν ξανακολλήσει
Αν προσπαθώ να αλλάξω κάτι έρχονται παραπάνω
Για ποιο πρόβλημα σου φλώρε μου μιλάς
Γαμώ την έτοιμη σου λύση
Έχω εντρυφήσει
Έχω καταφέρει να επιζήσει
Αυτό που θέλεις από εμένα γιατί σε φοβίζει;
Ξέρεις μπορώ να φτάσω εκεί που κάτι δεν με αγγίζει
Γι' αυτό μ' έχεις από τις ενοχές σου πνίξει

[Hook]
Όχι! Αυτός ο κόσμος δεν σου αξίζει
Άνοιξε πανιά και φύσα μακριά
Μακριά από μύθους που 'χεις ήδη καταρρίψει
Μακριά από τέρατα που ζουν στα σκοτεινά
Ποιές ειν' οι πράξεις που σ' έχουνε στιγματίσει;
Και ποιές οι αδικίες που σου φορτώσαν στα κρυφά;
Όλοι από κάτι πάσχουμε δε πρόκειται για σύμπτωση
Μοιράσου το, απ' το βάρος θα πνιγείς στη μοναξιά
Όχι! Αυτός ο κόσμος δεν σου αξίζει
Άνοιξε πανιά και φύσα μακριά
Μακριά από μύθους που 'χεις ήδη καταρρίψει
Μακριά από τέρατα που ζουν στα σκοτεινά
Ποιές ειν' οι πράξεις που σ' έχουνε στιγματίσει;
Και ποιές οι αδικίες που σου φορτώσαν στα κρυφά;
Όλοι από κάτι πάσχουμε δε πρόκειται για σύμπτωση
Μοιράσου το, απ' το βάρος θα πνιγείς στη μοναξιά
[Verse 2]
Όσο για αυτό το φως που σε τρόμαζε
Μόνο εγώ δεν ήξερα πως τρόμαζες
Απλά έπρεπε να φέγγω
Εκεί που έχανες δρόμο καιρό
Πίσω έδειχνα διάστημα και σου λεγα πως κάποια μερα εκεί ψηλά θ' ανέβω
H νίκη έγινε διάλειμμα, κοίτα πείσμα
Καθώς τα χρώματα ξεδιάλυνα, πολεμούσα στα ίδια
Μ' αποκαλέσαν άδικο, μ' αποκαλέσαν
Μα και δίκιο να είχες, το έχασες, ποτέ δεν το 'πες στα ίσια
Έχω συνήθεια το να αποφεύγω τα βλέμματα
Δεν θέλω στέμματα, ούτε τα δαγκωμένα σου κέρματα
Θέλω την ησυχία μου, μια κλίμακα, του εύρηκα
Την κάθαρη σου όψη διπλά μου μες στο ταξίδι
Και...
Δεν το σταματάς έχει αρχίσει ήδη
Κι η κατεύθυνση παντού, όπου υπάρχει σπίτι
Σ' όποια γη, σ' όποιον πλανήτη
Σ' ό,τι ζεις, σ' ό,τι είναι μνήμη, σ' ό,τι είναι να γίνει
Πόσο άξιζε η προσπάθεια έγινε αυτό που ήταν να γίνει
Και...

[Hook]
Όχι! Αυτός ο κόσμος δεν σου αξίζει
Άνοιξε πανιά και φύσα μακριά
Μακριά από μύθους που 'χεις ήδη καταρρίψει
Μακριά από τέρατα που ζουν στα σκοτεινά
Ποιές ειν' οι πράξεις που σ' έχουνε στιγματίσει;
Και ποιές οι αδικίες που σου φορτώσαν στα κρυφά;
Όλοι από κάτι πάσχουμε δε πρόκειται για σύμπτωση
Μοιράσου το, απ' το βάρος θα πνιγείς στη μοναξιά