[Verse]
Βρήκα έναν άνθρωπο να στέκεται πλάι μου όταν δεν το 'χω
Να μου κατεβάσει απ' τον κρόταφο τ' όπλο
Να μου θυμίζει το ποιος είμαι και γιατί ξυπνάω την κάθε μέρα μου
Να ισορροπώ, να κάνω υπομονή με τον πατέρα μου
Βρήκα χαμόγελο που καιρό είχα χάσει
Αισθήματα που χρόνια είχα ξεχάσει δεν πεθάνανε
Απλά τα 'χα κάνει στην άκρη
Υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν, δε μπορούσαν καλά να με κάνουνε
Βρήκα το δρόμο μου σ' ένα ζευγάρι μάτια
Δε βάδισα ξανά σ' άλλον κομμάτια
Να πά' να γαμηθούνε τα ναρκωτικά και τ' ανώφελα βράδια
Η μεγαλύτερη μαστούρα να σ' αγαπάνε, μαλάκα
Δεν είχα όνομα, ταυτότητα ούτε ελπίδα
Βαθιά χωμένος μέσα στην παγίδα
Για 'μένα ο ήλιος βγήκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν σ' είδα
Και με έσωσες από την καταιγίδα που δεν έβλεπα
Με μάτια θολά, βήματα τυφλά
Με βοήθησες να δω πιο καθαρά και ξεκάθαρα σ' το χρωστάω
Πλέον έχω έναν λόγο να χαμογελάω
Έναν δρόμο κι ένα χέρι όταν πέφτω για να κρατάω
Αυτός ο Κύκλος δε θα είχε ανοίξει αν δεν ήσουν εσύ
Κι αυτός ο άνθρωπος που μιλά, σίγουρα δε θα 'ταν ο ίδιος
Κι αφού οι κύκλοι κλείνουν κι επιστρέφουν ξανά στην αρχή
Εύχομαι αυτό που ζω να μην είναι ακόμα ένας κύκλος...