Taf Lathos
Παλιά Κακιά Συνήθεια (Palia Kakia Sinitheia)
[Verse]
Έλα από 'δώ να δεις από ψηλά την πολιτεία
Εν συντομία, κάθε κομμάτι της κρύβει και μια ιστορία
Δεν είν' ταινία, καλώς ήρθες στην πραγματικότητα αφού φέρεσαι με αμηχανία
Αν δεν έχεις μία μπήκες στο κύκλωμα που λέγεται ανεργία
Θύμα της εποχής της ένοχης
Βρώμικη ουσία που με πίνει
Κακή συνήθεια μου 'χει γίνει πια κι η ηρωίνη όταν δεν έχω τίποτα άλλο για ν' ασχοληθώ
Τι να φοβηθώ, τι ν' ακολουθώ;
Θέλει να 'χεις αυτό που λένε πειθώ για να ξεφύγεις απ' το βυθό
Κι αν έχω κάποιες αμαρτίες θα βγω στη βροχή για να ξεπλυθώ
Μέρα νύχτα μ' ένα γαμημένο κόμπο στο λαιμό
Θύμισε μου να πω μιλώντας πάντα σε προσωπικό επίπεδο
Όλα ξεκινάνε απ' το οικονομικό μες στον πανικό που ζω και κατοικώ
Στο ασταμάτητο καθημερινό μου κυνηγητό γη πατώ
Ό,τι είν' αδύνατο γίνεται τροφή για τον δυνατό
Είν' ασήμαντο μα και δύσκολο να δεις τα πάντα μ' ένα απλό περίπατο
Βρήκα το λόγο που βιάστηκα τόσο να φύγω
Τοπία που μ' ένα μπουκάλι πνίγω
Τα πιο ωραία κρατάνε για λίγο
Σε τοίχο αποτυπωμένος χωμένος για τα καλά
Γύρω τριγύρω μου παίζουν πολλά
Που και που θολά βλέπω τα πλάνα με φόντο το μίσος
Άσπρο, μαύρο, ουρανός γκρίζος
Στο ίδιο ύψος τότε και τώρα
Παλιά κακιά συνήθεια, ακόμα σκοτώνω την ώρα