[Verse]
Τον εγκέφαλο μέσα σε κρύσταλλο παγώνω
Όπου χαλαρώνω τον χρόνο μου θα δεις να σκοτώνω
Μουδιάζω τον πόνο μ' οινόπνευμα πνίγω, ψημένος για φόνο
Χώνω συστήματα και κώδικες σαρώνω
Το διάολο που κρύβω μέσα μου απελευθερώνω
Και περνάνε μήνες, παντού σκυρόδεμα, ατσάλι, σωλήνες, κόρνες, ουρλιαχτά και σειρήνες
Ανώνυμος πόλεμος, όλεθρος
Οποιοσδήποτε δέχεται να 'ναι εχθρός
Απρόσωπος κι ανώνυμος μου 'παν είν' ο θεός που θα σε κρίνει
Ε ανθρωπάκο για ποιον παράδεισο μου μιλάς τώρα που βράζεις σε καμίνι
Περνιέσαι για ξύπνιος μα πριν καν το σκεφτείς κάποιος άλλος σου τη στήνει
Ποιος σε κλωτσάει στο σαγόνι κι ενώ πνίγεσαι στο αίμα σου σε φτύνει;
Είν' εκείνοι, είν' οι κολασμένοι γήινοι
Είν' η ξεφτίλα και ο ξεπεσμός που ακολουθεί ένα αρρωστάκι για να γίνει
Πάνω που πα' να πιάσεις ευθεία παρατηρείς την πορεία σου να παρεκκλίνει
Είναι εθισμός, τζόγος, σεξ, αλκοόλ, βία κι ηρωίνη
Είναι το βλέμμα του μεγάλου αδερφού στάνταρ γωνία σε κάθε σπίτι
Στη δολοφονία σου που ο γείτονας τα μάτια κλείνει είναι συνένοχος στην πράξη μα ρουφιάνος και σε δίνει
Όποιος τον κώλο του κοιτά να σώσει μόνο είναι σκουλήκι, πάτησε τον
Κι όποιος με λόγια συνεχώς προσπαθεί να σε πείσει πως σ' αγαπάει μίσησέ τον, γάμησέ τον
Ζούμε στριμωγμένοι σε τρύπες, ποντίκια, λαγούμια αρουραίων
Φωτιά στα σπίτια των νοικοκυραίων
Οξύ στα πρόσωπα νάρκισσων, φραγκάτων κι ωραίων
Κρεμάλα θα φας κουφάλα αφού το στόμα σου μιλάει πολύ και έπειτα εγώ δε θα φταίω
Μην ψάχνεις συνοχή μέσα απ' τα λόγια μου
Απλώς γράφω γιατί μέσω των στίχων βρίσκω διαφυγή
Πλανήτης Γη, καινούρια μέρα ξημερώνει κι άντε να δούμε που θα μας βγει

[Outro]
Μην ψάχνεις συνοχή μέσα απ' τα λόγια μου
Απλώς γράφω γιατί μέσω των στίχων βρίσκω διαφυγή
Καινούρια μέρα, πλανήτης Γη κι άντε να δούμε φίλε πού θα βγει, άντε πού θα βγει
Άντε να δούμε πού θα βγει