[Verse]
Όλα τα μάτια σε 'σένα στραμμένα
Φυσικά ποτέ δεν είχα τέτοιου είδους βλέψεις όσον αφορά εμένα ή την πάρτη μου
Ειδικά όταν λιώνω, κάνω τα πάντα, πουτάνα, κι έτσι βγάζω τ' άχτι μου
Λάμες στην πλάτη μου περνάν κι αφήνουν όσοι νοιώθουν ν' απειλούνται
Έπειτα κρίνουν και φωνάζουν επειδή φοβούνται, μα δεν πλησιάζουν
Απλά προσποιούνται, σε κλίκες μυούνται και κάτι που δεν μπορούν να φτάσουν το μιμούνται, μην ακούτε
Κι αφήνω να εννοηθεί πως σε κάποιον υπακούτε
Μα δεν πρόκειται ούτε ένας ποτέ να πει πως έχω σώας τας φρένας έστω κι αν το σκεφτεί
Βρομάς σαν πτώμα που 'χει δυο βδομάδες να θαφτεί
Το ψέμα σου έννοια σου, κι ελεύθερος κυκλοφορώ στα μέρη που παγώνει το αίμα σου
Αν δεν παίζει χαρτί πέσε την καδένα σου ή γδύσου
Μου είν' εύκολο να καταλάβω τι είν' αυτό που σκέφτεσαι απ' τον τόνο της φωνής σου
Πού με ξέρεις; Ε;
Σκέψου και θυμήσου, ίσως μες στα μούτρα σου κάποτε σκύλιαζα φωνάζοντας «Άντε και γαμήσου»
Τι μου λέτε δεν ανήκω πουθενά, παιδί θεού που κάτω απ' τη πανσέληνο χορεύει νύχτα με τον σατανά
Βρήκα φως σε μια ερημιά και το ξανάκανα, μη έχοντας ιδέα για το πού θα 'φτανα
Μ' αρκεί που ξέρω τι κεφάλι θα 'φτιαχνα, τι ρυθμό να 'πιανα στην άμετρη πορεία που πίσω μου άφηνα
Ζω στην επίθεση κι όχι στην άμυνα
Κάποιοι θα πουν εκτιμούν μα δεν παίζει άμιλλα
Δεν πρόκειται να βρεις μονοπάτια παράλληλα
Και στην καρδιά μου φωλιάζουν συναισθήματα καλά ή κακά μ' αρκεί που 'ναι δικά μου
Φιλιά στέλνω στη συνεχώς σκαλωμένη γενιά μου
Και στα αρχίδια μου τι θες να γίνεις όταν σου λέω στην απόσταση που κράτησες να μείνεις