[Verse]
Αμαρτωλή σκέψη το μονοπάτι που ακολουθείς είπα στο εγώ μου
Δω' μου μια αλήθεια να σου πω πως είναι βγαλμένη απ' το χειρότερο όνειρό μου
Επιμένει η δίψα μου να φέρνει σύγχυση
Κάθε κίνηση μ' απώτερο σκοπό συμφέρον παρατηρώ πως ευδοκιμεί στην ανθρώπινη φύση
Δε βρίσκω τίποτα που να μπορεί να με συγκινήσει
Κι ό,τι σ' άφησε να ξέρεις πως σ' εσένα θα 'ρθει κάποια στιγμή πάλι, θα γυρίσει
Όνειρα που χάνονται κάτω απ' ηλεκτρικό φως
Αδιόρθωτος απ' όταν άρχισα να συνειδητοποιώ πως είμαι μαύρος αμνός
Για όσα δεν φαντάστηκα ικανός
Το παιχνίδι δεν ήταν ποτέ ένας εναντίον ενός
Κι είχα το νου μου, μπροστά μου δεκατέσσερα εγώ και πίσω τα μάτια του αδερφού μου
Πήρα φόρα, σειρήνες από περιπολικά κι ασθενοφόρα στα αυτιά μου ακόμα αντηχούν σαν να 'ταν τώρα
Θυμάμαι όρκους αγάπης, πράξεις που γίνανε δώρα
Κοίτα με στα μάτια, γάμησε την ώρα
Η πόλη αυτή ζει για να μας υπενθυμίζει πως όσο κι αν μας φαίνεται απίθανο η τύχη φίλε κάποτε γυρίζει
Στριφογυρίζει πάνω απ' το κεφάλι μου ξυράφι
Πίσω απ' το κρανίο μου χρυσάφι
Είναι 07 σινάφι, μέσα μου χτυπά ζωή μα γύρω μου στήνονται τάφοι
Φύγαν όλοι απ' όταν άρχισε να γίνεται αφόρητη η στοιχειωμένη πόλη
Το σκοτάδι μας έχει καταπιεί κι αυτό που σε φοβίζει πιο πολύ στέκεται πάντα εκεί και περιμένει
Σαφώς θα μας απορροφήσει η κόλαση αφού στην κόλαση είμαστε πλασμένοι
Νεκρές αξίες, πολιτισμοί πεθαμένοι και ξεχασμένοι, στον χρόνο πάγωσαν
Τώρα γυρνάν στην αγκαλιά της καταχνιάς καταραμένοι διεγείροντας αισθήσεις
Ο διάολος μας κοροϊδεύει κάνοντας φωνητικές μιμήσεις
Μην αφήσεις ούτε για μια στιγμή να σε πείσει
Η φωνή της παραλήρημα αφού μες στον τοίχο ζωντανή κάποιος την είχε χτίσει
Βαθιά μες στο σκοτάδι ψάχνοντας βρήκα τη λύση
Βαθιά μες στο σκοτάδι ψάχνοντας βρήκα τη λύση