[Verse]
Άσχημη πόλη που όμορφα καίγεσαι, εκεί που απρόσωπη στέκεσαι
Μέχρι την άκρη του κόσμου φαίνεσαι
Βρωμάς σαν τα παιδιά σου μα δεν ντρέπεσαι
Βαβυλώνια είσαι και λέγεσαι
Πόρνη δούλη του σατανά, πάνω απ' την κόλαση φλέγεσαι
Σιγά-σιγά γίνεσαι ό,τι σιχαίνεσαι
Κάτω απ' το μαύρο ουρανό σου βρέχεσαι
Περιφέρεσαι, παραφέρεσαι
Με βλέμμα που πάγωσε στον φωταγωγό ονειρεύεσαι
Μπερδεύεσαι, κάπου κόλλησες πάλι και σέρνεσαι
Μπαίνεις στα πλήθη και χάνεσαι, μ' αυτά ανακατεύεσαι
Τώρα κοίτα να δεις τι μας ξημέρωσε
Κέρασε φως τη νύχτα μου και σάρωσε
Ό,τι είχαμε ως τώρα αφήνω για ψεγάδια στον Χάρο σε
Ορατή/μη-ορατή
Ό,τι συμβαίνει μέσα σ' αυτήν κυλάει στο χαρτί
Τον πόλεμο βρήκαμε τρόπο να μετατρέψουμε σε γιορτή
Υπό την υποτροπή, κάθε ταχύτατη διαδρομή είν' ανατροπή, τέλος δρόμου
Χίλιες εφτά και μία νύχτες τρόμου
Το ποιος στ' αλήθεια είμαι φαίνεται στο πρόσωπό μου
Όμορφη πόλη, γύρω μου τόνοι μπετόν, ατέλειωτοι δρόμοι
Στέκεσαι μόνη, τι κι αν μέσα σου κυκλοφορούνε εκατομμύρια ανθρώποι
Ακόμη κινούμενη μοιάζει σαν να 'ναι εκτός τροχιάς βαγόνι
07, κοινή λογική πως σε κάνει πιο δυνατό ό,τι δε σε σκοτώνει