[Verse]
Είμαι στη χώρα των θαυμάτων, των αθανάτων, στη γήινη γιορτή των τεράτων
Η μάσκα κρύβει την πραγματική σου μορφή, σιχαμένε
Αστικοί θρύλοι που ανθρώποι μεταξύ τους λένε
Δρόμοι που καίνε, φωνές που με καθοδηγούν εκεί που θέλω
Πήρα λόγο, ξεπέρασα τον πιο κρυφό μου φόβο κι είμαι εδώ να παλεύω
Πάλι μέσα σε ένα κόσμο ψυχρό κι επικίνδυνο
Κείτεσαι νεκρός ώσπου να πεις τη λέξη κύμινο
Αίμα που καυτό κυλάει και τίποτα πιο γήινο
Πολλαπλές ανατροπές ανά δίμηνο από μικρά παιδιά αγκαλιά με τον κίνδυνο
Πύρινο βλέμμα φέρει τ' αντίποινο
Φοβάσαι; Πεθαίνεις
Κανόνας πρώτος, κοίτα να μαθαίνεις, αυτό που θες δεν είναι αυτό που παίρνεις
Έχω την εντύπωση πως είσαι πίσω, κοιτάς πίσω
Το γεγονός πως είσαι ακόμα ζωντανός να σου θυμίσω
Κι αν θες να σε βοηθήσω τον κόσμο φίλε τούμπα θα γυρίσω
Παραμένω κάπου στο μέσω της αφήγησης σου μήπως και σε αποπροσανατολίσω, κάποιο μονοπάτι να φωτίσω
Απ' τ' αυτοκαταστροφικό σου σκεπτικό να σε ξεκολλήσω ξανά
Κάθε φορά που τελειώνει κάτι, κάτι νέο ξεκινά
Σε φτηνά συναισθήματα επένδυσα λόγια αληθινά και χάθηκα στην πορεία
Σε μια ατυχή συγκυρία πάντα στο τέλος θα υπάρχει μια πορεία
Κρύα καρδιά στην οποία πάτημα βρίσκει το μίσος, σπάει τα κοντέρ στην ευθεία
Μόνος εχθρός μου το εγώ μου
Λόγο να σου σταθώ στα δύσκολα δώσ' μου
Η γη κι ο ουρανός μου που οδηγεί στην άλλη πλευρά, συνοδός μου
Ζω τον καθημερινό γαμημένο πυρετό μου κι ένα μικρό κομμάτι απ' το όνειρο μου
Κολλάω από τοίχο σε τοίχο κλεισμένος σ' ένα μαγικό κουτί
Δεν είναι οδός η σιωπή, κάνε αυτό που θες και γάμα το κάθε γιατί
Είναι ταινίες μικρού μήκους στο χαρτί
Είναι κάτι διαφορετικό κι όχι απλά μουσική
Είναι βροχή που στο μυαλό μου φαντάζει γιορτή
Είναι βροχή που στο μυαλό μου φαντάζει γιορτή
Είναι βροχή που στο μυαλό μου φαντάζει γιορτή