[Verse]
Γυρνώ στο τελευταίο φως της μέρας
Εκεί που η Γη κατάπινε τον Ήλιο, άκρα του τάφου σιωπή
Καυτός αέρας το πρόσωπο μου δέρνει καθώς στο μυαλό μου αιθέρας
Εισβάλει με βία, απώλειες μνήμης φέρνει
Ισορροπία μου χαμένη, δεσμοί αίματος κομμένοι
Βγαίνει αλλόκοτα κι η σκέψη απέραντη έκταση καμένη
Είναι κατάρα ο θάνατος που εφ' όρου ζωής ο θνητός πίσω του σέρνει
Χαμένοι κρίκοι στην αλυσίδα, αλλόκοτα ήταν όλα τα πλάσματα που είδα
Ανάμεσα σ' αυτά κι εγώ περιφέρομαι ακολουθώντας τον καιρό δίχως οδηγό
Ανοιχτές πληγές, αιμορραγώ
Κι αν προσελκύσει το αίμα κάποιον κυνηγό θα 'ναι μια ακόμα ευκαιρία να τραφώ
Ώσπου να πέσει η νύχτα με σκέτο οινόπνευμα στη γη βουλιάζω, ναυαγώ και ξεχνώ
Κόλαση μέσα μου, νοιώσε με, ψήνομαι στον πυρετό
Δώσ' μου λίγο απ' τον κυανό ανθό
Όχι πως θα σωθώ, μπορεί πνευματικά να μεταφερθώ
Κι αν αφεθώ κάποια στιγμή θα το βαρεθώ
Γλυκό χάραμα ταξίδεψε από την ανατολή, έφτασε σε κάθε λιμάνι, κάθε γη
Κάτω από κάθε στολή, ασθένεια κοινή για κάθε φυλή
Έχει σώμα φιδιού και θανάτου φιλί
Τρέχει μέσ' από χέρια κι έμβολα
Το αίμα το οδηγεί στην καρδιά, γίνεται αρρώστια που σκοτώνει αδιακρίτως
Κολλάει σε μεταλλοαρτηρίες σχηματίζοντας σκουριά
Κυνηγώντας τον δράκο ρίχνοντας λάδι στη γαμημένη φωτιά
Στην πιάτσα τη λέν' καφετιά, δε σου χαρίζεται, πουλιέται
Επιχείρηση άκρως προσοδοφόρα που σαν την μόδα φοριέται τελευταία
Γοητεύει τους μοναχικούς που ψάχνουν μια παρέα για συντροφιά
Είναι σα χορεύτριας σκιά που όλη τη νύχτα ηχεί μες στο κεφάλι σου μα σαν ξημερώνει δεν είναι εκεί πια
Δεν είναι εκεί για σένα πια
Νεκρή μου φύση που ανθίζει προέκταση σ' άνυδρο έδαφος
Τον Ήλιο κοιτά κι αναπτύσσεται, γύρω του τρεις οπές χαράζονται
Αποξηραίνεται, σε ξύλινες πίπες καπνίζεται
Κάπου απ' τη λέξη θάνατος χαρακτηρίζεται κι αλλού μέσω αυτού η καθημερινή επιβίωση εξασφαλίζεται
Μουδιάζει το σώμα, διώχνει τον πόνο
Ένα λουλούδι για τον πόλεμο είναι τελετουργικό και συνηθίζεται
Στο άρωμά του η ψυχή και το σώμα μου εθίζεται
Γίνεται φάρμακο, κυκλοφορεί σε σκόνη, τ' απόσταγμα, παυσίπονο, τον πόνο απομονώνει, τον διώχνει
Πεδίο βολής του οι δρόμοι
Κόλλησες μια φορά κάτω απ' τα φύλλα του μα εκεί σε βλέπω ακόμη
Ο κυανός ανθός σκοτώνει
[Outro]
Είναι 07
Το Μαύρο Λούκι
Ψυχόδραμα
Από τον Βρώμικο Νότο, εκπροσωπώντας (Σςςς)
Για το 2010