[Verse]
Ζω μέσα σε εισαγωγικά αφού τριγύρω βλέπω θάνατο
Πεθαίνουνε παιδιά κυνηγώντας το μεροκάματο
Αν δεν έφτασε το πρόβλημα σπίτι σου, τότε γάμα το
Μόνη σου απορία πού θα πάμε αυτό το Σάββατο

Γενιά που ζει μέσα από οθόνες
Αντίδραση εικονική διαλέγοντας απλά ένα κουμπί
Γίνατε πόρνες, ανασφαλείς με ανάγκη επιβεβαίωσης
4.000.000 θύματα της αποξένωσης

Κι αυτά είναι μόνο στην Αθήνα
Και στη δουλειά σου πας φοβούμενος μη χάσεις το μισθό του μήνα
Μα κρατάς πάντα το στόμα σου κλειστό
Γιατί το αφεντικό θα βρει άλλο θύμα και θα σ' αφήσει στην πείνα

Ξεκίνα, έχεις αργήσει
Το δημόσιο έχει άλλους όρους, το μπουρδέλο τους μέχρι τις δύο θα 'χει κλείσει
Κι ο υπάλληλος που θα δεχτεί να σε εξυπηρετήσει
Έχει κάνει πίπες σε βουλευτή για να τον διορίσει

Στις πορείες κατεβάζουν ασφαλίτες
Να μας δένουν όσο απ' τον καναπέ σου βαφτίζεις πολίτες, αλήτες
Στη γειτονιά σου κόβουν βόλτες Χίτες
Και στ'όνομα της χώρας σου μαχαιρώνουνε πρόσφυγες τις νύχτες
Είσαι περήφανος που βρέθηκες τυχαία σε μια χώρα με ιστορία
Λες κι οι υπόλοιπες δεν έχουν
Όσοι δεν έθεσαν προσωπική πορεία
Είναι καταδικασμένοι μέσα σε μάζες να τρέχουν

Πίσω από ένα άτομο, ο ορισμός του φασισμού
Ντυμένος με δημοκρατία, έρμαια του καπιταλισμού
Παρασυρμένοι από στερεότυπα, οπαδοί του ρατσισμού
Η άνοδος του ναζισμού στη "χώρα του πολιτισμού"

Με θέλουν να υπηρετώ ένα θεό
Που απ' τα προβλήματα δε μ' έκανε ποτέ ν'απαλλαγώ
Και γάμα εμένα, εγώ έχω και υγεία και φαγητό
Πώς να πιστέψω στο θεό όταν βλέπω ένα παιδί νεκρό;

Όταν παπάδες βιάζουν μικρά παιδιά
Με τα ίδια χέρια που απλώνουν για να τα φιλήσει μια γιαγιά
Που έχει μεγαλώσει και δεν αλλάζει πλέον μυαλά
Παρ'όλ'αυτά, με τα σημερινά μυαλά, καμία διαφορά

Αμαρτία λέει να βρίζω τα θεία
Μα δεν είναι αμαρτία να εκτελούνται άνθρωποι για τη θρησκεία
Κι αν σέβομαι μέχρι τώρα λέγεται ήθος
Μα οι μαθητές ασκούν ό,τι διδάσκονται κι η χώρα σας, διδάσκει μίσος

Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνει
Φλόγες σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δε θα μείνει
Είστε κτήνη, η ανθρωπιά απ' τον άνθρωπο παρεκκλίνει
Είμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη
Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνει
Φλόγες παντού και σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δε θα μείνει
Είστε κτήνη, η ανθρωπιά απ' τον άνθρωπο παρεκκλίνει
Είμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη