O μόνος τρόπος για να
Ξορκίσεις τους φόβους σου
Είναι να ανοίξεις
Την πόρτα του σπιτιού σου
Και να τους υποδεχτείς
Με τον καλύτερο τρόπο
Kάθε μέρα που θ' αφήνεις
Να περνά κρατώντας τη κλειδωμένη
Θα ασφυκτιάς και θα μοιάζει το καταφύγιό σου
Σκουπιδότοπος συναισθημάτων
Σ' ένα άχρηστο για τους ανθρώπους νησί
Αλλά όχι για τη γη
Όχι για κάτι ανώτερο
Που κάνουμε πως δε βλέπουμε
Γιατί ζηλεύουμε
Να του δώσουμε σημασία
Όλοι γεννιόμαστε θεοί
Μα καταλήγουμε θνητοί στο τέλος
Θυμήσου τότε
Που μπορούσες να πετάξεις
Ο αριθμός Δέκα έχει να κάνει με αυτό
Και με την ολοκλήρωσή μου
Σαν άνθρωπος τυχερός, επειδή γεννήθηκα
Δέκα μέρες θα έχω
Ορθάνοικτη την πόρτα μου
Ώστε να υποδεχτώ φόβους
Που οι ρίζες τους είναι τόσο βαθιές
Που τρέφονται μόνο
Από λάβα και θειάφι
Aν μπει ένα τέλος, θα ξαναπετάξω
Όταν καεί το δέντρο του θανάτου
Και όχι της ζωής
Σκοπός μου θα γίνει να σε πάρω μαζί μου
Και να σου δείξω το τρόπο
Δέκα