[Verse 1: Δημήτρης Μεντζέλος]
Δώδεκα η ώρα, μα που γυρνάει πάλι?
Κάτσε‚ δε θα έρθει‚ θα της σπάσω το κεφάλι
Αλλά δε φταίτε εσείς‚ εγώ έχω το βάρος
Μού 'χετε πάρει όλοι εδώ μέσα πολύ θάρρος
Εγώ θα σας τον κόψω τον περιττό αέρα
Δε θα μου βγαίνει βράδυ και θα μού ’ρχεται τη μέρα
Τη βλέπουν κι οι γειτόνοι κι αρχίζουν τις κουβέντες
Πως δεν τη φέρνει σπίτι και κανένας με Μερσέντες
Την είδα στη γωνία εχθές μ' ένα μαλλιά
Ήταν όλο γλύκες, σούξου μούξου και φιλιά
Φέρε τις παντόφλες μου, θα κάτσω‚ Ασπασία
Και θα την περιμένω ως τη Δευτέρα Παρουσία

[Interlude]
Μπαμπά, μπαμπάκα...

[Verse 2: Δημήτρης Μεντζέλος]
Καλώς τηνε την πέρδικα τη μοσχοαναθρεμένη
Που γύριζες, κοκόνα μου‚ κι είσαι αργοπορημένη?
Έλυνες ασκήσεις και πάλι με την Άννα?
Κοίτα εδώ που σου μιλώ και μη κοιτάς τη μάνα
Σους, σιωπή και σώπαινε, εγώ μιλάω τώρα
Για κοίτα το ρολόι σου, που ήσουν τέτοια ώρα?
Έτσι, μωρή, σ' ανέθρεψα και μού ’γινες του δρόμου?
Δε θέλω εγώ τέτοιες πομπές στο σπίτι το δικό μου
Τσακίσου στο δωμάτιο, εκεί μέσα σε θέλω
Και αύριο καλόγρια μαζί με το Μετζέλο
Πού 'ναι το παλληκάρι μου, άργησε κι αυτός
Αλλά με καμιά γκόμενα θα είναι αραχτός
Έτσι οι εμπειρίες να μην είναι του κουτιού
Γιατί αυτός θα γίνει ο κύρης του σπιτιού
[Hook: Δημήτρης Μεντζέλος (& Μιθριδάτης)]
Εγώ είμαι ο Κύρης, είσαι κακομοίρης
Είμαι τ' αφεντικό, είσαι ξωτικό
Είμαι το κεφάλι, μπάσκετ με το Γκάλη
Εγώ είμ' ο στρατηλάτης, μα κι εγώ είμ' ο Μιθριδάτης
Ο κύρης του σπιτιού

[Verse 3: Μιθριδάτης]
Hi, πατερούλη, άργησα λιγάκι γιατί τραβάω ζόρια μ' ένα φίνο γκομενάκι
Δε με γουστάρει ο γέρος της που τη γυροφέρνω
Κι όλο χιτλεριάζει τηλέφωνο σαν παίρνω
Όταν γυρίζει σπίτι της ρίχνει μπινελίκι
Και για κάνα μήνα κόβει το χαρτζιλίκι
Κομμένες οι αγάπες, της λέει μάνι μάνι
Αυτά τα ξεπορτίσματα μετά απ' το στεφάνι
Δε σού 'πα για τη sister τώρα που το θυμήθηκα
Την είδα σε παπάκι παρέα μ’ ένα πίθηκα
Διέθετε κοτσίδα και πράσινο μπουφάν
Και τα αφτιά του ήταν ωσάν του Πίτερ Παν
Έτσι που λες, η κόρη σου, φίλε μου πατέρα
Γυρίζει μ’ αγοράκια πριν να βάλει και τη βέρα
Θέλει να μου πάει πενταήμερη εκδρόμα
Κι απ' τη ζωνη αγνότητας να βγάλει πια το πώμα
Τα ξέρω αυτά τα κόλπα, τα έκανα κι εγώ
Εγώ όμως είμαι άντρα και το δικαιολογώ
Γι’ αυτό λοιπόν, πατέρα, να της δείχνεις που και που
Ποιος είναι εδώ μέσα ο κύρης του σπιτιού
[Hook: Δημήτρης Μεντζέλος (& Μιθριδάτης)]
Εγώ είμαι ο Κύρης, είσαι κακομοίρης
Είμαι τ' αφεντικό, είσαι ξωτικό
Είμαι το κεφάλι, μπάσκετ με το Γκάλη
Εγώ είμ' ο στρατηλάτης, μα κι εγώ είμ' ο Μιθριδάτης
Ο κύρης του σπιτιού

[Outro: Μιθριδάτης (& Δημήτρης Μεντζέλος)]
Πες μας ποιος είσαι!
Εγώ είμαι ο κύρης (α)
Ο κύρης του σπιτιού (yo)
Εγώ είμαι ο κύρης (για λέγε)
Ο κύρης του σπιτιού (το ίδιο)
Εγώ είμαι ο κύρης
Του σπιτιού, του μπαλκονιού, του σαλονιού
Της κουζίνας, του μπάνιου, της μπανιέρας, της πολυθρόνας μου
Της τηλεόρασης, της αγαπημένης μου εκπομπής
Των πιάτων που πλένει η γυναίκα μου
Είμαι ο κύρης των πάντων!
Ο κύρης του σπιτιού!