[Verse 1: Δημήτρης Μεντζέλος]
Ρε παιδιά έπεσε πολύ μελαγχολία
Πάρτι είν’ αυτό ή καμία κηδεία
Ούτε τσιγαράκι, ούτε βερμούτ
Και η γριά σου μπάστακας, όλο σουτ και σουτ
Έχω μια ιδέα, στου φλώρου το σπίτι
Λείπουν οι γονείς του που με λέν’ αλήτη
Ρωτάς αν έχω κούρσα…Χα, θα βρω
Στην τυρόπιτα σύρμα κι απ’ τα τσιγάρα το χρυσό
Βάζω τσιλιαδόρο, κλέφτικα να σφυρίξει
Μπίσμπιρα με σπίρτο για να μου φωτίξει
Λούφαρα τ’ αμάξι, έμπα μέσα Ρέα
Και όλη η παρέα, να περάσουμε ωραία
Τον παραπάνω στίχο τον γράφαν στις σπηλιές
Αλλά αυτό γουστάρουν σε μένα οι κοπελιές
Το σπίτι του φλωράκου είναι στη Φιλοθέη
Και θα 'μαστε απόψε όλοι πολύ ωραίοι
Περνάει η φτωχολογιά, το θωρεί και κλαίει
Ο φλώρος κάνει τον καλό και πιοτί κερνάει
Φλερτάρει το κορίτσι μου, όμως δε θα φάει
Κλείστε το πικ απ, φτάνει το χάλι γκάλι
Και μαζευτείτε όλοι, να παίξουμε μπουκάλι
Πείτε, το φιλί στο μάγουλο ή στο στόμα
Γιατί όποια φιλώ στο στόμα πέφτει σε κώμα
Χορεύω cheek to cheek και Cinzano πιόμα
Μίκα, κάνε στριπ τιζ που 'χεις κι ωραίο σώμα
Έτσι, βγάλ’ τα όλα και το κομπινεζόν
Τότε του φλώρου ο γέρος σκάει αλά μεζόν ντεκορασιόν
Με βρίζει Τέντυ μπόι, φύγε θα σε πλακώσω
Του λέω “Ίσα γέρο”, θα σε γιαουρτώσω
[Chorus: Χρύσπα]
Αγαπάω ένα αγόρι, το φωνάζουν όλοι γόη
Δεν τραβάει κάνα ζόρι, που τον λένε τέντυ μπόι
Είναι αντράκι σκληρό, με κάμπριο κορβέτα
Το κορίτσι του είμαι εγώ, της παρέας η βεντέτα
Είν’ αγόρι σκληρό, το κορίτσι του είμ’ εγώ
Της παρέας η βεντέτα

[Verse 2: Μιθριδάτης, Χρύσπα]
Παίζω το φλιπεράκι μου, μες στο σφαιριστήριο
Κι έχω το κοστούμι στο καθαριστήριο
Το βράδυ πρέπει να 'χει σιδερωμένα πέτα
Γιατί κυκλοφορώ της παρέας τη βεντέτα
Κι αυτή μαζί μου, ε… κάνει το κομμάτι της
Δεν μπορεί να μ’ έχει, κάθε βράδυ στο κρεβάτι της
Του φίλου το κορίτσι, που λέει το Τζορντανέλι
Θέλει κι αυτό να βάλει δάχτυλο στο μέλι
Για μένα ξεπορτίζουν κάθε βράδυ τα κορίτσα
Όταν επιστρέφουν ο μπαμπάς ρίχνει βίτσα
Σε θέλω όλο δικό μου, το μυαλό και το κορμί σου
Ξέρεις ότι δε γίνεται, γι’ αυτό…γδύσου
Φτιάχνω να πιούμε, κοκτέιλ δυναμίτη
Θα σε τρίψω στην φλοκάτη και όξω απ’ το σπίτι
Τα ίδια λες σε όλες κι ανάβεις τα φιτίλια
Ααα…δε θέλ τέτοια…Κι αρχίζω τα σκαμπίλια
Η αδερφή της Ρέας, πολύ με αγαπάει
Και εύχεται η sistah να με απατάει
Στο ημερολόγιο γράφει, τη βιογραφία μου
Για σελιδοδείκτη έχει μια φωτογραφία μου
Ζήτημα χρημάτων δεν αντιμετωπίζω
Κούρσα νοικιάζω, στα nightclubs γυρίζω
Χορεύει η παρέα, εγώ κορμί καζάρω
Ωσάν τον Clark Gable ανάβω το τσιγάρο
Δίπλα μου η Ρέα, κάθεται μοιραία
Για το φλώρο μ’ είχε αφήσει και είχε μετανοήσει
Είσ’ ο καβαλιέρος μου, μη μου κρατάς κακία
Της λέω πάμε σε μέρος που έχει ησυχία
Την πήγα αργά στο πάρκο, της βγάζω ρουχισμό
Τον καβατζώνω και της λέω “Ως εδώ”
Ο Μιθριδά τις προσβολές, άσχημος της πληρώνει
Γεια χαρά και την αφήνω μόνη
Γυμνή και απροστάτευτη και φεύγω με τη μία
Να την βρει η Βασιλική Ελληνική Αστυνομία
[Chorus: Χρύσπα]
Αγαπάω ένα αγόρι, το φωνάζουν όλοι γόη
Δεν τραβάει κάνα ζόρι, που τον λένε τέντυ μπόι
Είναι αντράκι σκληρό, με κάμπριο κορβέτα
Το κορίτσι του είμαι εγώ, της παρέας η βεντέτα
Είν’ αγόρι σκληρό, το κορίτσι του είμ’ εγώ
Της παρέας η βεντέτα