؛[قسمت ۱]؛
جلوم یه آلبوم پر از
بچگیمو تاب سرسرست
شلوغ ولی آروم تو عکس
دور از قانون دور از ترس
پر فکرایه بزرگ
دنیایه کوچیک اما چشمایه درشت
بیا و احساسم کنو
قبل اینکه بشناسیم برو
از من ننداز نه
به همه بگو کج بودم کم داشتم
شاید دلت بخواد من باشم
دست رو شونت باهات تو عکس جا شم
ولی منو این حرف رو هوا
پرتیه حواسو لنگیه دما
از پایه میکنیم عکستو خراب
تکون بده دستتو برام
برو اینجا هیچی دیدنی نیستو
ریخته ویترینم زمین
من از پس این شیب لعنتیم
پیشونیو کلی چینه بی دلیل
بر میام یه روز
چند ساله شده هر شنبه هام یه جور
بذار یه روز که بک گراندمو
لحظه های خوب بود عکس بگیریم
وقتی داشتیم برا درا دست کلید
وقتی لااقل خوشحالم از یه چیز
نه الان با این پوز خند بی ریختو
فکری که جدا از روزمرگی نی تووم جز خستگی نیست
بذار بذار به وقتش یه عکس خوب نه
یه عکس خوب تر بگیر
آها از هوا بگیر
از این از من قشنگ ترابگیر
از اینا که الکی خوشن بگیر
از اینا که میگن از ما بگیر
شاید یه روز صبح رسید
ولی فعلن تو این قبر مرده نیست
حالا حالا حالاها باید پست بدیم
باید قرص بشیم
باید سیر شیم از گشنگی
تو آینه اتاق
یکی هست که وایستاده تو باغ
ولی تو باغ نیست
زده تو مارپیچ
فکرش جا دیگست
ولی داره یه دستی تو بازی
بیرونو خواست پنجره ساختی براش
دیگه حتی اون پنجره باز نی
با این حال دستش دراز نی
امیدوار به جعبه ی شانسیش
میره میرسه میدونم
اون شیره سیستمش دیوونه س
مهم نی هیچی اونقدر براش
عکسایه تو چی میدونن
یه لبخندو یه سیب
رو به منظره چیک
یا یه عکس پرسنلی
با یه پیرهن قرمز جیغ
بودی از راه دور برام
موندی پایه موندنما
صدام شد مثه دوست برات
بودی دلیله بودنام
برایه خوب بودنت از آینده یه کوه دوشمه
همین که رات بندازم برام یه نور تو شبه
درم نیار از تو سرت
که با تو این اتاق بدونه شمع روشنه
یه روز عکست با عکسه منه
شکله صورتمو فکو لبش
میشناسیم میشناسمت
بگه هستم
هر کی با منه , کی با منه , کی با منه