همیشه خوبم ، از عقب راه میرم تو مسیرم // واسه اینکه ببینم اونا که عقب ترن
اونایی که از عقب زدن // اونایی که رفیقن ، از سگم پست ترن
از اون دستم ، اونا که در به درن // عین پرنده های تو فصل سرد
پرواز میکنم به سمت در // واسه لمس خورشیدی که هست پشت ابر
منم و من ، یه دنیای وسیع // یه جفت کفش پاره تو دنیای مسیر
یه آدم کهنه که لای خاکـــــ لولید // زحمت کشید ، شما خواب بودین
واسه من یه زندگی راحت // برابر با زمین خوردن و استخارست
برابر با خدا ، برابر با خودم // برابر با چیزایی که میبینم به دورم
راه میرم با قدمای بلند // نقاشیو میکشم با قلمای پررنگـــــــ
بالاها رو میبینم و از دور یکم // فرق دارم با آدمای دورم
نسیتم مثل اونی که لای خاکــــــ خوابیده // چشماشو بسته یا روی آب راه میره
خودمم تکی یه گونۀ خاص // که هیچوقت نزد حرفی که بو پیاز میده

تشکـــــ کشتی نیست که بخوای انصرافـــــ بدی // سلامتی همه رو واسم تو استکان بریز
سنگــــــ ساختم از یه دل پارچه ای // ولی " صافـــــ مثل آینه"

دنیا رو دست خوش که گفت از پوست ما // هر روز گفت دوستا سیان
گرگم دندونو کشیده بود // آخه بد بود مزۀ گوساله ها
دنیا بهم گفت با کی خوابیده // چهارتا بطری هنوز لای قالیه
گنده نیست خیابونا واسه راه رفتن // حیف که کفشا قد پای قابیله
تنهایی یادم داد حرفامو قورت بدم // آب کنم روش ، هی بنویسم هی پاکـــــ کنم زود
گردی زمین نی به گردی چپی// تو فرض کن گالیله با تو نبود
عینکــــــ رو چشتو بردار ببین // مشکی نیست زندگی از پشت این
سگــــــ نشو واسه هر استخونی // حتی اگه شده بمیری از گشنگی
محکم باش روی جفت پات رو آسفالت // طوفان باش ولی پشت بند هر باد
زندگی رو با تخمات ببین درست عین من
ول کن شیرو نگن سلطان جنگل با کی راه میره
مثل پنگوئن باش نیم وجب قد داره لاتی راه میره
تشکـــــ کشتی نیست که بخوای انصرافـــــ بدی // سلامتی همه رو واسم تو استکان بریز
سنگــــــ ساختم از یه دل پارچه ای // ولی " صافـــــ مثل آینه "

مشتی دوای درد ما که شلغم نی // ریاضی دانم نتونست بکنه جمع بندیم
همیشه محتوا مهمه نه سرفصل // چیپسم پر دیده میشه بیرون بستش
رو بهار ما زردچوبه پاشیدن // سربازا بالان و سلجوقه ها زیرن
زخمی ام مثل هر روز پایتخت // عسلا ترد شدن زنبورا چاییدن
میگی اهل موزیکی از همه شاختری // آره ، کنار سیفون چندباری ساکــــــ زدی
این مهمه اگه گلر قوی بود // جفت نکنی توپو به ما پاس ندی
خوبم چه بد چه آکبند باشی // صدام یه کاری کرد که شاشبند شاشید
با چند نفر جلو جمعیت سنگین // با اینا خیلیا رو اذیت کردیم
داشتیم شکست میخوردیم // یارامون فکر غنیمت جنگی بودن
تو زنده ای واسه دوست گشنه ات // وقتی راه میرم حواسم به پوست موز هست
منم مثل تو زور شنفتم // و سنگینی بارمو به مورچه گفتم
90 درصد آرزوها حل بود // فقط به ماها بودجه پشت کرد

تشکـــــ کشتی نیست که بخوای انصرافـــــ بدی // سلامتی همه رو واسم تو استکان بریز
سنگــــــ ساختم از یه دل پارچه ای // ولی " صافـــــ مثل آینه "