ورس یک (Parham)
بازنده ای، عمرو تلف کردی
یارانه نیستی بگم هدفمندی
توام برو بگو داداش هست فردایی
از این دنیای کثیف باس دست برداری
دنیا بم داد، بعدش قصاص کرد
از دلِ خودم شدم یه راست طرد
بفهم مرد، این بازنده منم
عقلم میگه سمتِ آینده نرم
فیلمن ملت، دنیام سینماس
سرد شدم از این همه درد بی حواس
من چشمامو به این دیوارا دوختم
نشد، مثه سرِ سیگارا سوختم
حــــیف، ولی داداش خوابیدم
دنیا و آدمارو باجاش گاییدم
چی میخوای بشم با یه مغزِ مریض
وقت کمه دایی دیگه مزه نریز

کروس (R-Most)
صدای بارون، میبره از حال
چشمای خیسم، میباره هربار
نفسِ آخر، بدونِ لبخند
نگاهِ سردم، به سوی فرداس

ورس دو (Parham)
نگاهِ سردم، به سوی فرداس
یه بال دارم ولی بدونِ پرواز
فکرم که همیشه مشغولِ
فیلم هندی نیس بگی تش (تهش) خوبه
یکی مثه من هنوز درگیرِ مسیرِ
مخشو میخوره تا که سرگیجه نگیره
من پرهامم، آره همون آدمم
واسه این زندگی امون دادنم
توام مثه من اسیرِ ثانیه شو
چیزی نمیشه باعثِ شادیِ تو
سخته واست الان نریزه اشک
گریه کن داداش عالیه خوب
روزا میگذره مثه بمبِ ساعتی
یکــ دو ، تو یه عمرِ راحتی
تا دوسال بعد
تویِ فکرِ پریدن، زندگی تورو به چی دچار کرد
کروس (R-Most)

اوترو (R-Most)
بدونِ باختن، خوب نمیشه برد
لبخند بزن حالا به ریشِ صبح
دورت پره آدمه ولی با ضریبِ صفر
هه... اینا همه واست کلیشه شد
مثه کامِ آخرم تویِ عمقِ شب
خنده ها لایه غما گم بشن
ولی عقلم میگه سمتِ آینده نرم
بفهم مرد، این بازنده منم