قسمت اول (R-Most)
دنيارو بشناس؛ آدماى تكرارى، بدون احساس
تو با پشت پا، بختتو گاييدى رفتى
ندارى از تاريكى ترسى، ميخواى برى
اسمتو با هر سرى باختن خط،
زدن، تو خوابم نه، ندارى حتى آرامش
نگاتو با خواهش رو به آسمون كردى
خواستى كه ابرا ببارن، ولى اگه اشكا بذارن بزنى حرف
يكمى بعد، نگات به دريا شد جذب، يه لحظه اشكات شد قطع، آا... نگاه كن
جلو تر يه ساحله، فكرتو آزاد كن بذار بره
همه ى روزاى قبلت شه يه خاطره
بزن به آب، به لبات بگو يكم بخنده باز
بهتره بخندى جا اينكه باشى لنگ يه حرف تازه واسه گفتن
وقتى دست و پاتُ بستن و يه راه مبهم جلو پاته
رفيق، گوش كن صداى قلبت
داره ميگه كه راهِ رفته غلطه
كاشكى همه اينا باشه يه خوابِ بد كه طرفِ صبح كه رسيدى تموم شه همش يجا،
با صداى پرنده ها، با صداى پرنده ها...

همخوان (R-Most و Parham) (x2)
دارم ميرم با اين تصويرا تو وهم؛
داشى بيا بكن ته سيگارُ جمع؛
حواله كرديم سختيارو چپ؛
هيشكى نكرد تصميمارو درك

قسمت دوم (Parham)
دنيارو بشناس؛ آدماى تكرارى، بدون احساس
باوراى اجبارى، بدون التماس خدا رو درياب
سرپا باش؛ بحث تو دين نى
ندارى از مرگ بيمى
از حرفاى نمايشى خداييشم سيرى
سفر تو خاطرات، با نجابت صادقانس اما، حزب بادِ آخر،
احدى نكرد قصه هاتو باور
اخوى رسماً سناريوت غلط، ابرا ميخوان ببارى تو فقط
مريضى، مريضِ قسمت
شدى از اين سن پرت، من بعد، تويى و اين بطرى هاى نجس، دمش، اون كه گفت لقش،
زندگى كن، بدون اعتقاد، نميخواد بمونه اعتبار
اين نيست افتخار كه بشه مرام زيرِ پا لِه
درسته ديره واسه برگشت، حتى واسه لبخند، نخند، آخريشو بكش، تيرگيشو بچش
تو مسيرِ باديم، جفت اسيرِ ياديم
خواستم من نصيبِ ما شه، باخت و فكرِ جاشه
همخوان (R-Most و Parham) (x2)

قسمت آخر (Parham)
تحقير پشتِ تحقير؛ جنگيد با يه زنجير
مثلِ ما باش، ادعا صفر
يه مرده لا به لاى زنده ها وِل