[Verse 1: Κακοήθης]
Θα σ' υπνωτίσω για να δεις ό,τι πω
Μ' έχουνε κάνει κάθε μέρα μ' άλλον τρόπο να ζω
Μ 'έχουνε φτιάξει με μόνο σκοπό ν' αυτοκαταστραφώ
Βρίσκω ένα λόγο να λυπάμαι όταν αρχίζω να γελώ
Δεν έχω μάθει με σκοπό να μιλώ
Μιλώ στα μούτρα σου, μέχρι να κάνεις την κωλοτούμπα σου
Φανέρωσέ μου σήμερα όλα τα γούστα σου
Δε θα με πείσεις όσο κι αν ανεβάζεις τη φούστα σου
Πάνω στο σώμα σου κολλάω για να μεθύσω
Κι αφού μεθύσω στα μάτια σου θα το ζήσω
Μαζί με τις αναμνήσεις μου θα σε σβήσω
Κι όταν θελήσεις να φύγεις, ίσως σε λύσω
Μέσα στα μάτια σου βλέπω κόσμους τρελούς
Δρόμους ήσυχους που πάνε αντίθετα απ' τους πολλούς
Τρόπους που δεν έχουν καταντήσει ακόμα βαρετούς
Μένω για πάρτη μου στο πάρτυ μου για πάρτυ, μ' ακούς;

[Chorus: Κακοήθης]
Να μ' αρνηθείς, πετάω γι' αυτό δε θα με δεις
Όσο σέρνεσαι στη ρουφιανιά της έρημης γης
Από νωρίς, πεθαίνω στον κόσμο σου συμπαθής
Σηκώνομαι και κρύβομαι ποτέ να μη με βρεις
Να μ' αρνηθείς, πετάω γι' αυτό δε θα με δεις
Όσο σέρνεσαι στη ρουφιανιά της έρημης γης
Από νωρίς, πεθαίνω στον κόσμο σου συμπαθής
Σηκώνομαι και κρύβομαι ποτέ να μη με βρεις
[Verse 2: Ε.Π.]
Το μόνο που σε μάθανε είναι να χάνεις χρόνο
Να στέκεσαι στο κρύο και να φωνάζεις «Παγώνω!»
Να πληγώνεις τους πάντες και να λες «Μ' άφησαν μόνο»
Και καθώς κόβεις τις φλέβες σου να φωνάζεις «Ματώνω!»
Να περπατάς σαν το τρελό μέσα στον δρόμο
Να 'σαι ανασφαλής για να προκαλείς τον πόνο
Σκότωσε αθώους να σώσεις τον δολοφόνο
Γεννήθηκες μες την καταστροφή, δεν έχεις χρόνο
Είσαι νεκρός και μας μιλάς για ζωή
Εγκλωβισμένοι στην πλάνη, ώρα μηδέν, πλανήτης γη
Άσε τα λόγια, μάγκα, ζήσε τη στιγμή
Κι άντε γαμήσου, εφόσον σου κλέψανε τη φωνή
Πώς βρέθηκα εδώ, μάγκα δε θυμάμαι
Δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, δε γνωρίζω, λυπάμαι
Μην μπλέκεσαι στα πόδια μας, πεινάμε, θα σε φάμε
Πάντα νύχτα γυρνάω, δεν έχω ύπνο, δεν κοιμάμαι

[Chorus: Κακοήθης]
Να μ' αρνηθείς, πετάω γι' αυτό δε θα με δεις
Όσο σέρνεσαι στη ρουφιανιά της έρημης γης
Από νωρίς, πεθαίνω στον κόσμο σου συμπαθής
Σηκώνομαι και κρύβομαι ποτέ να μη με βρεις
Να μ' αρνηθείς, πετάω γι' αυτό δε θα με δεις
Όσο σέρνεσαι στη ρουφιανιά της έρημης γης
Από νωρίς, πεθαίνω στον κόσμο σου συμπαθής
Σηκώνομαι και κρύβομαι ποτέ να μη με βρεις