มันเหมือนว่าฉันกำลังอยู่ในกองดินนี้ ขุดเอาความเจ็บปวดในอดีตกลับขึ้นมา
พยายามทุกๆอย่างเพื่อให้ไม่นึกถึงนาย แต่ก็ทำไม่ได้
แค่เพียงเพลงเดียวบนวิทยุ ก็กลับมา-
ย้ำเตือนให้ฉันนึกถึงนายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เรื่องที่นายเมินฉัน และปล่อยให้ฉันลุกเป็นไฟ
ใช้เวลามากมายเพื่อตามหานาย
บางทีฉันอาจจะต้องโตขึ้นอีกสักหน่อย
และดูเหมือนว่าฉันจะโตพอแล้วล่ะ
แต่ฉันกำลังจะไปให้ถึงจุดจบนั้น
อย่าลืมคำอธิบายที่ติดค้างฉันอยู่ด้วย
ตอนที่นายเมินฉัน
ในตอนที่ฉันต้องการนายที่สุด
คิดว่ามันจบแล้วรึไง?
นายน่ะก็แค่จบ-
บทนั้น และก็เริ่มต้นชีวิตบทใหม่ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่นายทำลายชีวิตฉันย่อยยับ ส่วนนายน่ะก็ดูมีความสุขดีนะ
ฉันไม่เคยถูกเยียวยาเลย
แต่คืนนี้ ฉันสาบานเลยว่านาย-
จะต้องพบกับสิ่งที่แสนสาหัสกว่าที่ฉันเคยต้องทรมาณมา
คิดหนทางที่ดีกว่าไม่ได้แล้วในการที่จะให้คำนิยามของคำว่าธรรมะย่อมชนะอธรรม
ฉันควรจะอาฆาตแค้นต่อไปมั้ย? สมองฉันมันบอกว่า “ลืมๆมันไปเถอะ ช่างแม่ง”
แต่หัวใจฉันมันบอกว่า “ฉันจะลืมแน่ ถ้าฉันได้ฝังแม่งทั้งเป็น”
ซ่อนพลั่วเอาไว้ และก็ขับรถออกไปในยามตะวันตกดิน

ฉันหนีจากที่นั่นมา เหมือนเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของฉัน
และเธอก็มองเห็นได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เธอทำให้ฉันเข้าใจเป็นครั้งแรก
เรามองเห็นความจริง แต่มันง่ายกว่านะที่จะแก้ตัว
ว่าสิ่งผิดคือสิ่งที่ถูก
และฉันก็เกลียดจริงๆเลยที่ต้องเป็นคนไม่ดี
ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นคนเลวจริงๆเลย
(ตามฉันมาสิ)
ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นคนเลวจริงๆเลย
(ตามฉันมาสิ)
และมาคิดๆดู ที่กูเคยคิดว่ามึงน่ะโคตรเจ๋งเลย
ครั้งหนึ่งกูเคยบูชามึง – สวะชัดๆ
เคยคิดว่ามึงจะทำร้ายจิตใจใครก็ได้ และก็รอดตัวไปได้ทุกครั้ง
แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ มึงน่ะกลับไปอยู่กับเครื่องมือเย็บผ้าไป ไอตุ๊ด
เย็บตรงนี้ให้เสร็จซะ มึงจะได้รับผลกรรมเสียที ไอโง่
คิดว่าพอเวลาผ่านไปแล้วกูจะลืมงั้นหรอ? ให้ลืมงั้นหรอ!
มึงปล่อยให้ครอบครัวกูโกลาหล
และก็คาดหวังให้กูลืมๆพี่กูไป ทำเป็นเหมือนพี่กูไม่เคยมีตัวตนงั้นหรอ?
พี่กูอาจจะตายไปแล้ว แต่ไม่มีทางที่กูจะลืมได้หรอก
และอย่าคิดว่าเพราะเขาจากไป
นานเหลือเกิน จนกูจะต้องหยุดวางแผน และไม่มาหามึงนะ
มึงทำผิด จนมันเน่าเฟะไปหมดแล้ว
และตอนที่มึงทำกับเขา อย่างที่มึงทำกับกู
ปล่อยกูไว้ในความหนาวเหน็บ เคยคิดบ้างมั้ย
ว่ากูต้องเจออะไรมาบ้าง?
ความรู้สึกที่สั่งสมมาเรื่อยๆ ความเกลียดชังที่กูเก็บมาตลอด
มึงไม่เคยโทรมาถามกูสักนิดว่ากุเป็นไงบ้าง
จดหมายพวกนั้นหรอ? มึงก็ไม่เคยตอบกลับ
ช่างแม่งเหอะ กูจะมาหามึงแล้วนี่ไง
และก็นะ ไม่มีใครที่กูควรไปคุย เท่ากับมาคุยกับมึงตรงๆแล้วล่ะ ต้นเหตุแห่งปัญหาทั้งหมดของกู
ชีวิตกูมันเน่าเฟะไปหมดแล้ว และกูก็จะเอามาลงกับมึง
ปั้งงง แล้วกูก็จากไป
แล้วก็…