คุณรู้จักผมดีที่สุด
คุณรู้ในช่วงเวลาเลวร้ายของผม ได้เห็นผมจบปวด
แต่คุณไม่มาตัดสินในตัวผม
แล้วตอนนี้นั้น นี่คือความรู้สึกที่น่ากลัวที่สุด
การเปิดใจ และปิดตายอีกครั้ง
ฉันนั้นเคยเจ็บปวดมา ฉันจึงไม่เชื่อใจใคร
ตอนนี้ ที่ที่เราอยู่ตอนนี้ คือการจมอยู่ในความคิดของตัวเอง

ผมพูดคำเหล่านั้นออกไปก่อนหน้านั้นแต่แล้วมันก็เป็นคำโกหกหนึ่ง
และคุณนั้นสมควรได้ยินคำพวกนั้นเป็นพัน ๆ ครั้ง

หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมมันยากเหลือเกินที่จะบอกออกไป
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมผมยังคงเดินอยู่ในเส้นทางของผมเอง
ทำไมผมถึงดึงคุณเข้ามาใกล้
แล้วก็ขอให้คุณนั้นเว้นระยะห่างในเวลาต่อมา
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมมันถึงยากเหลือเกินที่จะบอกออกไป

มันไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์หรือ
ที่ในเกือบทุก ๆ เส้นทางนั้น
ที่เรานั้นจับมือไปด้วยกันนั้น
เมื่อมือของคุณถูกกุมไว้ด้วยมือของผม
คล้ายกับว่าผมนั้นถูกเติมเต็มอีกครั้ง
นั่นไม่ใช่สัญญาณหนึ่งหรือ
ที่ผมควรจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจผมออกไป
ผมพูดคำเหล่านั้นออกไปก่อนหน้านั้นแต่แล้วมันก็เป็นคำโกหกหนึ่ง
และคุณนั้นสมควรได้ยินคำพวกนั้นเป็นพัน ๆ ครั้ง

หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมมันยากเหลือเกินที่จะบอกออกไป
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมผมยังคงเดินอยู่ในเส้นทางของผมเอง
ทำไมผมถึงดึงคุณเข้ามาใกล้
แล้วก็ขอให้คุณนั้นเว้นระยะห่างในเวลาต่อมา
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมมันถึงยากเหลือเกินที่จะบอกออกไป

ในตอนที่ผมหลับตา
ในห้วงคิดคำนึงของผมก็คือคุณ
ในตอนที่ผมนั้นปิดตาลง

หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมมันยากเหลือเกินที่จะบอกออกไป
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมผมยังคงเดินอยู่ในเส้นทางของผมเอง
ทำไมผมถึงดึงคุณเข้ามาใกล้
แล้วก็ขอให้คุณนั้นเว้นระยะห่างในเวลาต่อมา
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ทำไมมันถึงยากเหลือเกินที่จะบอกออกไป

หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ในตอนที่ผมหลับตา
ในห้วงคิดคำนึงของผมก็คือคุณ (มีเพียงคุณ)
ในตอนที่ผมปิดตาลง
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น
ในตอนที่ผมหลับตา
ในห้วงคิดคำนึงของผมก็คือคุณ (มีเพียงคุณ)
ในตอนที่ผมปิดตาลง
หากคำทั้งหมดคือ 8 อักษรที่รวมเป็นคำนั้น