ฉันพูดอะไรไม่ได้เลย
ยังคงวนเวียนอยู่ที่ปาก
บางทีฉันก็ยิ่งหวั่นกลัว
จะมีใครรับรู้บ้างไหม

ลองตะโกนเสียงดังขึ้นพร้อมเสียงฝนพรำ
กลัวคำพูดของฉันจะถูกกลบไปเสียหมด
ท้องฟ้าขุ่นมัวขึ้นเรื่อย ๆ

ไหล่ที่ห่อเหี่ยว เสื้อที่เปียกปอน
แม้แต่ดนตรีที่เสียงดัง กลับได้ยินเพียงเบา ๆ เท่านั้น
อยากให้ทุกเสียงของฉันที่อัดอั้น
หลั่งไหลไปตามสายฝนนี้ เลยลองพูดออกมา

บรรจุทุกความกังวลไว้ในหยาดฝนที่ร่วงหล่น สลัดทิ้งไป
ไม่ให้ส่วนลึกของตัวฉันต้องเปียกปอนไปมากกว่านี้
Baby it’s fallin’ eh oh
แม้กระทั่งหนึ่งหยดสุดท้าย eh oh
ก็ปล่อยมันไปพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม
หมดทุกสิ่ง กระทั่งหยดสุดท้ายที่ค้างอยู่ปลายนิ้วมือ

การแสร้งทำเหมือนไม่เป็นอะไร เหงาใจยิ่งกว่า
ถึงจ้องมองไปทางอื่นเพียงลำพัง
ลบและวาดความกังวลนั้นซ้ำหลายครั้ง
ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
เอาเถอะ สักวันคงคุ้นชินขึ้นแหละ
กับความรู้สึกนี้ ก็คงใช้ชีวิตแบบลืม ๆ มันไปได้แหละ
ถ้าก้าวเดินไปแบบรีบเร่ง ก็คงจะดีขึ้นแหละ
เหมือนดอกไม้ที่ผลิบานอีกครั้งหลังฝนตก

ไหล่ที่ห่อเหี่ยว เสื้อที่เปียกปอน
แม้แต่ดนตรีที่เสียงดัง กลับได้ยินเพียงเบา ๆ เท่านั้น
อยากให้ทุกเสียงของฉันที่อัดอั้น
หลั่งไหลไปตามสายฝนนี้ เลยลองพูดออกมา

บรรจุทุกความกังวลไว้ในหยาดฝนที่ร่วงหล่น สลัดทิ้งไป
ไม่ให้ส่วนลึกของตัวฉันต้องเปียกปอนไปมากกว่านี้
Baby it’s fallin’ eh oh
แม้กระทั่งหนึ่งหยดสุดท้าย eh oh
ก็ปล่อยมันไปพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม
หมดทุกสิ่ง กระทั่งหยดสุดท้ายที่ค้างอยู่ปลายนิ้วมือ

พยายามลองยิ้มมากขึ้น
หนึ่งวันยาวนานขึ้น
ค่อย ๆ เหนื่อยล้าขึ้น
รู้สึกเหมือนถูกทิ้งไว้เหลือตัวคนเดียวในโลก
ฉันจะหลอกความรู้สึกนี้และสบายดีต่อไปได้ไหม

บรรจุทุกความกังวลไว้ในหยาดฝนที่ร่วงหล่น สลัดทิ้งไป
ไม่ให้ส่วนลึกของตัวฉันต้องเปียกปอนไปมากกว่านี้
Baby it’s fallin’ eh oh
แม้กระทั่งหนึ่งหยดสุดท้าย eh oh
ก็ปล่อยมันไปพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม
หมดทุกสิ่ง กระทั่งหยดสุดท้ายที่ค้างอยู่ปลายนิ้วมือ
Never ever ever ever
Never ever ever ever
Never ever ever ever
หมดทุกสิ่ง กระทั่งหยดสุดท้ายที่ค้างอยู่ปลายนิ้วมือ