ฉันอยู่ท่ามกลางความเย็นยะเยือกที่โหมกระหน่ำ
แม้แต่เวลาก็พลันแข็งทื่อไปจนหมดสิ้น
ดูเหมือนความโหดร้ายของพายุจะยังคงหลงเหลืออยู่
มันได้นำพาความมืดมิดเข้ามาปกคลุมไว้ด้วย
จนฉันอยากหนีไปให้พ้น

ฤดูกาลดำเนินไปไม่จบสิ้นโดยที่คุณไม่มีคำสัญญาใดให้กันเลย
ฉันจะลบคุณออกไปเสีย
ฉันอยู่อย่างเดียวดายพร้อมกับบาดแผลในวันที่ไฟรักดับลง

ฉันจะจุดไฟขึ้นมา
เพื่อให้ต่อจากนี้ จะได้ไม่ต้องเสียน้ำตาอีกต่อไป
ฉันจะก่อกองเพลิงกองใหญ่ขึ้นมา
เพื่อฟื้นคืนฤดูใบไม้ผลิที่หายไปของฉัน

แต่เมื่อสายลมที่หนาวเหน็บพัดมา หิมะขาวก็โชยมาปกคลุมหัวใจฉันไว้
เมื่อรุ่งเช้ามาถึง ก็ขอให้มันละลายหายไปเสียเถิด
เปลวไฟจงลุกโชน

จุดไฟขึ้นมา
ให้มันแผดเผาจนมอดไหม้
ก่อกองเพลิงขึ้นมา
ให้เบ่งบานเฉกเช่นดอกไม้

จุดไฟขึ้นมา
ให้มันแผดเผาจนมอดไหม้
ก่อกองเพลิงขึ้นมา
ให้เบ่งบานเฉกเช่นดอกไม้
ฉันจะไม่ปล่อยให้มีร่องรอยของคุณหลงเหลืออยู่เลย
ฉันจะเผาความแค้นที่มีทิ้งไปให้หมด
เอาความเหน็บหนาวที่แสนอ้างว้าง
ที่ประทับอยู่บนเส้นทางอันเหี่ยวเฉานี้ออกไป

คลายความเหน็บหนาวให้สิ้น แล้วเพลิดเพลินกับฤดูใบไม้ผลิ
ให้ความทรงจำทั้งหมดกลายเป็นขี้เถ้า
ให้หมู่มวลดอกไม้กลับมาผลิบานอย่างสดใส

ฉันจะก่อกองเพลิงกองใหญ่ขึ้นมา
เพื่อฟื้นคืนฤดูใบไม้ผลิที่หายไปของฉัน

แต่เมื่อสายลมที่หนาวเหน็บพัดมา หิมะขาวก็โชยมาปกคลุมหัวใจฉันไว้
เมื่อรุ่งเช้ามาถึง ก็ขอให้มันละลายหายไปเสียเถิด
เปลวไฟจงลุกโชน

จุดไฟขึ้นมา
ให้มันแผดเผาจนมอดไหม้
ก่อกองเพลิงขึ้นมา
ให้เบ่งบานเฉกเช่นดอกไม้

จุดไฟขึ้นมา
ให้มันแผดเผาจนมอดไหม้
ก่อกองเพลิงขึ้นมา
ให้เบ่งบานเฉกเช่นดอกไม้
ฉันประคองความสัมพันธ์ที่แตกสลายของเราไว้ในอ้อมแขน
ในยามที่เหน็บหนาวเปลวไฟนี้ได้เข้ามาช่วยแผดเผาฉันเอาไว้

มันคือเปลวเพลิง
มันคงไฟที่ลุกโชติช่วง
เปลวเพลิงจงลุกโชน

ให้ดอกไม้กลับมาเบ่งบาน