ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วมองไปที่นาฬิกา
ช่วงเวลายามเช้าที่บอกถึงการต้องเริ่มวันใหม่
ผมมองเห็นเงาตัวเองอยู่ในกระจก
ใบหน้าของผมช่างเต็มไปด้วยความมืดมัว

ภาพที่คุณหันหลังให้ผม
ยังคงฉายวนเวียนอยู่
แต่เพราะว่าผมรักคุณ
ผมเลยเรียกหาคุณอีกครั้ง
ผมหวังว่าเสียงตะโกนของผมจะไปถึงคุณ
ผมหวังให้เสียงมันก้องกังวาลไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ผมไม่สามารถยอมแพ้ได้หรอก
ดังนั้นผมจึงยังอยู่ตรงนี้และตะโกนเรียกหาคุณไง
ทั้งวันนี้และพรุ่งนี้ ผมจะยังคงเรียกหาคุณแบบนี้

ผมจะร้องเรียก จนกว่าคุณจะได้ยินเสียงของผม
ผมจะเรียกหา จนกว่าเสียงของผมจะไปถึงคุณ

ผมร้องเรียกหาคุณ
ร้องเรียกหาคุณ
ตะโกนหาคุณ
เพียงคุณคนเดียวเท่านั้น
ที่ผมเรียกหา

เมื่อไหร่มันจะไปถึงคุณกัน
เสียงของผมที่ส่งตรงไปหาคุณ
คำขอที่จริงจังจากผมที่ต้องการเพียงคุณ
ช่วยตอบผมหน่อย
รอยแผลนี้มันไม่สามารถรักษาได้
ด้วยคนอื่นหรอกนะ
ผมต้องการเพียงคุณคนเดียว
อย่าปฏิเสธผมเลยนะ ที่รัก
ผมเรียกหาคุณ อยู่ใกล้ๆคุณ แต่คุณกลับไม่รู้อะไรเลย
แม้ว่าผมอยากจะลืมคุณ
แต่ผมกลับคิดถึงเรื่องราวของเราสองคน

ผมไม่สามารถยอมแพ้ได้หรอก
ดังนั้นผมจึงยังอยู่ตรงนี้และตะโกนเรียกหาคุณไง
ทั้งวันนี้และพรุ่งนี้ ผมจะยังคงเรียกหาคุณแบบนี้

ผมจะร้องเรียก จนกว่าคุณจะได้ยินเสียงของผม
ผมจะเรียกหา จนกว่าเสียงของผมจะไปถึงคุณ

ผมร้องเรียกหาคุณ
ร้องเรียกหาคุณ
ตะโกนหาคุณ
เพียงคุณคนเดียวเท่านั้น
ที่ผมเรียกหา

ผมจดจำคุณ ผมจำเรื่องราวของพวกเราได้
แม้แต่ในตอนนี้ ผมก็ยังคงร้องเรียกหาคุณ
ถ้าผมสามารถเจอคุณได้อีกสักครั้ง
ถ้าผมสามารถกอดคุณได้อีกครั้ง
ถ้ามันเป็นไปได้
ผมจะร้องเรียก จนกว่าคุณจะได้ยินเสียงของผม
ผมจะเรียกหา จนกว่าเสียงของผมจะไปถึงคุณ

ผมร้องเรียกหาคุณ
ร้องเรียกหาคุณ
ตะโกนหาคุณ
เพียงคุณคนเดียวเท่านั้น
ที่ผมเรียกหา