หัวใจที่ไร้ซึ่งแสงสว่างนำทาง
ดวงดาวที่เติมเต็มท้องฟ้าในเมืองใหญ่ ส่องแสงเพิ่มขึ้นที่ละดวง
เหมือนจิ๊กซอว์ที่ปะติดปะต่อตามช่องของตัวเอง
อยากจะหนีออกจากโลกที่กำลังถูกเติมจนเต็มใบ

หัวใจที่หลบซ่อนจากสายตาที่จ้องมองมาที่ฉัน
หากร้องตะโกนจากเสียงก้นบึ้งของหัวใจ
ให้เสียงล่องลอยไปตามสายลม หัวใจที่คลายทุกข์ไร้กังวล
ช่วยปลุกความเป็นตัวฉันขึ้นมาใหม่

ละทิ้งโลกสีเทา วิ่งออกจากที่แห่งนี้
จะขอเดินตามทางหัวใจ เพื่อตัวฉันเอง
ออกโบยบิน สยายปีกไปในทุกที่
บนหนทางที่ดวงดาวสาดแสงส่องประกาย
ฉันยอมละทิ้งทุกสิ่งอย่าง

วิ่งออกไปให้สูงกว่าที่เคย โบยบินสู่ฟากฟ้าสูง
ออกตามหาตัวเอง เฝ้ามองตัวฉันที่เปล่งประกายกว่าที่เคย
วิ่งออกไปให้สูงกว่าที่เคย โบยบินสู่ฟากฟ้าสูง
หลับตาพริ้มลงในความมืดนี้
และวาดภาพฝันอีกครั้ง

จากสายตาคู่นี้ที่หลงทาง
ความฝันที่เห็นภาพชัดเจนมากขึ้น เป็นภาพวันที่ขยายใหญ่ขึ้น
แม้จะเป็นความมืดมิดสีดำทะมึนที่มองไม่เห็นภาพตรงหน้า
ฉันก็ไม่หวาดกลัวอีกต่อไป
หัวใจที่หลบซ่อนจากสายตาที่จ้องมองมาที่ฉัน
หากร้องตะโกนจากเสียงก้นบึ้งของ(หัว)ใจ
ให้เสียงล่องลอยไปตามสายลม หัวใจที่คลายทุกข์ไร้กังวล
ทำให้เท้ามีแรงก้าวต่อไป

ละทิ้งโลกสีเทา วิ่งออกจากที่แห่งนี้
จะขอเดินตามทางหัวใจ เพื่อตัวฉันเอง
ออกโบยบิน สยายปีกไปในทุกที่
บนหนทางที่ดวงดาวสาดแสงส่องประกาย
ฉันยอมละทิ้งทุกสิ่งอย่าง

ลืมความกลัวแล้วสัมผัสสายลมที่พัดผ่าน
ไม่ต้องหันหลังกลับไป ขอเชื่อในทางที่ฉันเลือกเดิน
แม้จะไร้ซึ่งจุดหมายปลายทาง เพราะฉันจะจับพวงมาลัยเอาไว้ให้แน่น

ละทิ้งโลกสีเทา วิ่งออกจากที่แห่งนี้
จะขอเดินตามทางหัวใจ เพื่อตัวฉันเอง
ออกโบยบิน สยายปีกไปในทุกที่
บนหนทางที่ดวงดาวสาดแสงส่องประกาย
ฉันยอมละทิ้งทุกสิ่งอย่าง

วิ่งออกไปให้สูงกว่าที่เคย โบยบินสู่ฟากฟ้าสูง
ออกตามหาตัวเอง เฝ้ามองตัวฉันที่เปล่งประกายกว่าที่เคย
วิ่งออกไปให้สูงกว่าที่เคย โบยบินสู่ฟากฟ้าสูง
หลับตาพริ้มลงในความมืดนี้
และวาดภาพฝันอีกครั้ง